ویسپرد
ویسپِرَد یا وِسپِرَد یکی از شش بخشِ اوستا و از ماخذِ اوستایی است.
| از سلسله مباحث |
| مزدیسنا |
|---|
 |
 درگاه مزدیسنا |
ریشه واژه
واژه ویسپِرَد واژه‌ای ترکیبی است و از دو واژه اوستاییِ ویسپِ (ویسپِه) و رَتو ساخته شده و معنای آن همه ردان یا همه سران است.[1]
درون‌مایه ویسپرد
ویسپرد ۲۳ کرده (بخش) و ۴۰۰۰ واژه دارد و در بارهٔ آیینِ شش گهنبار و نمازهای وابسته به آن است.[2] در متنِ وسپرد از ایزدان، جهانِ مینوی و آسمان و هر چه در آن است و زمین با هر چه بر او است، یاد و ستوده شده‌است. در ویسپرد، همه جشن‌های دینی مزدیسنا و هنگام‌های ستایش و نماز از بامداد و نیمروز و شب و نمازهای افزوده برشمرده شده‌است و هر چه با ستایش و نیایش‌های دینی مزدیسنا پیوستگی دارد، همچون هوم و بَرسم، زُور و مَیزَد و بوی ستوده شده و خشنودیِ رد یا بزرگ مینویِ هر یک از آنان خواسته شده‌است.
منابع
- اوستا، جلیل دوستخواه، از گزارش استاد ابراهیم پورداوود، چاپ پنجم، مروارید، ۱۳۶۴، برگِ ۳۲۵ بندِ دوم
- دیدی نو از دیدی کهن، فرهنگ مهر، ویرایش ۲، تهران، جامی، ۱۳۷۴؛ برگِ ۱۳۴
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.