ابوالفرج سگزی

ابوالفرج سگزی (متوفی ۳۹۳ ق) از شعرای نامدار و اندیشمند سدهٔ چهارم سیستان است که در حدود سال‌های ۳۷۲-۳۳۳ ق به هنر شاعری مشغول بود و نویسندهٔ تعدادی کتاب شعر است که از بین رفته‌اند. مطالعه در زندگی و شعر ادیبان قبل از خودش، از وی استادی چیره‌دست و سراینده‌ای ماهر ساخت، به طوری که در متون، همیشه لقب «استاد» در کنار نامش مشاهده می‌شود.

چندان‌که گِردِ عالم صورت برآمدیمغم‌خواره آمد آدم و بیچاره آدمی
هرکس به قدر خویش گرفتار محنت استکس را نداده‌اند برات مسلمی

منابع
    • حیدرعلی دهمرده – وحید کیخا مقدم – عبدل علی اویسی (۱۳۸۰)، کتاب شاعران سیستان، ناشرروابط عمومی دانشگاه زابل
    • «ABU’L-FARAJ SEJZĪ» در دانشنامهٔ ایرانیکا
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.