جمالی دهلوی
حامد بن فضل‌اللّه جمالی دِهلَوی، (۸۶۲ یا ۸۴۵ ه. - ۹۴۲ ه.) از پارسی‌گویان هند بود.
| جمالی دهلوی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۸۶۲ یا ۸۴۵ هجری |
| درگذشت | ۹۴۲ هجری |
| عنوان | شیخ جمالی کَنْبَوی، درویش جمالی، ملاجمالی، شاه فضل‌اللّه جمالی، جمال‌الدین فضل اللّه |
| مذهب | تصوف |
| فرزندان | حسن، عبدالحی حیاتی (شاعر)، عبدالرحمان متخلص به گدایی (شاعر) |
وی شاعر، تذکره‌نویس و از مشایخ سهروردیه در هند بود. نام‌آوری او بیشتر به خاطر نوشتن کتاب تذکره سِیرالعارفین است. این تذکره زندگی‌نامه کوتاه سیزده عارف از سلسله‌های چشتیه و سهروردیه را در بر دارد.
جمالی در زمان پادشاهی بهلول لودی (۸۵۵-۸۹۴ هجری) زاده شد و در زمان سکندر لودی (۸۹۴-۹۲۳ ه.) شهرت همگانی یافت.
آثار
- تذکره سیرالعارفین (زندگی‌نامه سرایندگان)
- مرآةالمعانی (مثنوی عرفانی به فارسی)
- مهر و ماه، (داستان عاشقانه شاهزاده‌ای به نام ماه و شاهزاده خانمی به نام مهر، سروده در ۹۰۵، به سفارش اهالی تبریز)
- دیوان اشعار به فارسی
آثار منسوب:
- بیان الحقایق احوال سیدالمرسلین، در شرح احوال پیامبر
- محبوب‌الصادقین، (شامل پنج مثنوی)
منابع
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به جمالی دهلوی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- بر پایه پیشگفتار: جمالی دهلوی، مثنوی مهر و ماه (۹۰۵ ه.)، مقدمه و تصحیح حسام‌الدین راشدی، راولپندی: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، ۱۳۵۳ خورشیدی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.