امین‌الله رضایی

امین‌الله رضایی در ۱۳۱۵ خورشیدی به دنیا آمد. به علت شغل پدر و تغییر های محل زندگی، او در کوهین همدان در دامنه های الوند کوه چشم بر جهان گشود.[5]

از همان کودکی به نقاشی، ادبیات، شعر، موسیقی و خط دلبسته می‌شود و علی‌رغم سخت‌گیری‌های مذهبی پدر، نقاشی و موسیقی را مجدانه ادامه داد. هر چند که مادربزرگ او نیز در گرایش او به نقاشی بی تاثیر نبوده است[1] پدر او، عین الله خان، از همرزمان رضاشاه در جبهه غرب و از معاونان جنگ عبدالحسین فرمانفرما در زمان قاجار و همچنین از رؤسای گسترش تلفن در وزارت پست و تلگراف بود. مادر او، عالم تاج رضایی بود که از به خاطر مقام پدر و همسر، در همدان و زنجان از زنان شناخته شده به حساب می آمد. برادران او، علی و فرج الله نیز پس از امین به نقاشی روی آوردند. همچنین در زمینه موسیقی در جوانی او ساز ویولون و بزرگترین خواهرش فرخنده، ساز سنتور می نواختند.[6]

رضایی در تئاتر بوعلی همدان، به همراه دوستش، یوسف امزاجردی، پیش پرده موزیکال اجرا می‌کرد و فلوت می‌نواخت. در ۱۳۳۶ به تهران رفت و در آنجا با محمد بهرامی و سازمان هنری پارس همکاری را شروع کرد. او در سازمان هنری پارس تجربه همکاری با هنرمندانی نظیر محمدعلی زاویه، محمد تجویدی، بیوک احمری، علی اکبر صادقی، مرتضی ممیز و آشنایی با انواع سبک‌ها و فنون نقاشی، گرافیک، کلیشه، گراوور، چاپ، تفکیک فیلم و زینک را پیدا کرد. رضایی همچنین ویولون می‌نواخت و صدای خوشی داشت.[1]

او در تهران با خانمی به نام عطیه که از خانواده های رجال بود آشنا شد و بعد ها با او ازدواج کرد. ثمره این ازدواج دو فرزند به نام های هومان و فرهنگ است.[5]

امین‌الله رضایی در اولین نمایشگاه بین‌المللی تهران در پیش از انقلاب برنده بورسیه شش ساله فرانسه و پنجاه هزار تومان پول نقد از طرف حکومت شد ولی آن را نپذیرفت. وی همچنین برنده دیپلم افتخار در رشته صنایع‌دستی از کارگاه‌های صنایع‌دستی شهر بنگلور هند از مجموعه تبادل فرهنگی آسیایی شد.[1][7]

او در زمینه گرافیک و کاریکاتور با مؤسساتی مانند سپهر، امیرکبیر، پدیده، عطایی، اشراقی، اقبال، و نشریات زن روز، اطلاعات بانوان همکاری داشت. کاریکاتورهای او در صفحه هنری شب‌های پنج شنبه روزنامه کیهان منتشر می‌شد.[1][2]

او از اعضای کانون نویسندگان ایران بود و در بسیاری از جلسات و بیانیه‌های این کانون حضور داشت.[8][9]

بسیاری از نوشته‌ها و نقاشی‌های او در نشریات داخلی کانون از قبل از انقلاب چاپ شده‌است.[10][11][12][13][14]

همچنین، بعضی ترانه‌های او از تلویزیون و رادیوی ملی صدا و سیما پخش شده‌است. آرامگاه او، در قطعه ۸۸ (قطعه هنرمندان) بهشت زهرا قرار دارد.

کارهایی با موضوعات مهاجرت و گفتگوی تمدن‌ها در پنجمین دوسالانة بین‌المللی کاریکاتور تهران (از ۲۴ مهر تا ۲۴ آبان ۱۳۸۰) در موزه معاصر تهران به نمایش درآمد. اثر گفتگوی تمدن‌ها در بخش جوایز جنبی دوسالانه از سوی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران به عنوان اثر برگزیده انتخاب شد و تندیس ویژه به او اهدا گردید.سید امیر سقراطی. «جرقه‌ای میان بادهای زمانه - یادی از کاریکاتوریست فراموش شده امین الله رضایی». مجله تندیس، اسفند ۱۳۸۸، شماره ۱۶۹، ص ۲۸.

مجموعه اشعار وی در قالب‌های مختلف ازجمله غزل که بومی‌سروده‌هایی به لهجه همدانی را هم شامل می‌شود، با عنوان “بر سمند خیال“، ۱۳۸۲،انتشارات “ما“.[15][16][17]

کتاب بر سمند خیال او[18] در دانشگاه هاروارد، در زمینه پژوهش‌های ادبی کتابخانه ویدنر نگه داری می‌شود.[19][20] نام او در فهرست مجموعه تبادل فرهنگی آسیایی وجود دارد.[21]

ترانه‌های امین الله رضایی ، شب جدایی

میکس ترانه‌های امین الله رضایی