جواد آذر

جواد کناره‌چی (۱۳۱۰ تبریز - ۱۵ بهمن ۱۳۸۰ آلمان) متخلص به جواد آذر، شاعر، موسیقیدان و خوشنویس ایرانی بود.[2][3]

جواد آذر
نام اصلی
جواد کناره‌چی
زاده۱۳۱۰
تبریز
درگذشته۱۵ بهمن ۱۳۸۰
آلمان
آرامگاهمقبره‌الشعرا [1]
تخلصآذر
زمینه کاریشعر و ادبیات
ملیتایرانی
سبک نوشتاریغزل، قصیده، مثنوی و قطعه
کتاب‌هادیوان اشعار

زندگی

تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تبریز آغاز کرد و همزمان به فراگیری خوشنویسی و موسیقی مشغول شد. اکثر خطوط را به نحو شایسته‌ای تحریر می‌کرد اما شکسته نستعلیق را به شیوه خاصی می‌نوشت. پس از آنکه در تهران اقامت گزید و در انجمن‌های ادبی شرکت جست، شعرش مورد توجه شعرشناسان قرار گرفت چرا که در غزل‌سرایی مهارت خاصی داشت و از سبک صائب پیروی می‌نمود. در سرودن انواع شعر قدرت قلمش قابل احساس بود اما غزل و قصیده‌های دلنشینش غالب بر دیگر اشعارش بود. جواد آذر در ۱۵ بهمن ماه ۱۳۸۰ در آلمان دار فانی را وداع گفت و پیکرش برای تدفین به تبریز انتقال یافت و در مقبره‌الشعرا به خاک سپرده شد.[1][3]

کارها

در اسفند ۱۳۹۴ آیین نکوداشت و رونمایی از دیوان اشعار جواد آذر با حضور شاعران و هنرمندان در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.[4]

از اشعار جواد آذر در آلبوم‌های سپیده (تصنیف ایرانی)، ساز قصه‌گو (تصنیف ساز قصه‌گو)، و سرو چمان (تصنیف بی‌همزبان) از محمدرضا شجریان و آلبوم‌های چاووش ۳ (تصنیف ای ایران) و چاووش ۴ (تصنیف ای پدر) از شهرام ناظری و همچنین آلبوم کنسرت لندن (ای میهن) با صدای علیرضا افتخاری و آهنگسازی و تنظیم جلیل عندلیبی استفاده شده است.[5]

نمونه شعر

از مشهورترین اشعار جواد آذر می‌توان به شعر «بی‌همزبان» اشاره کرد که محمدرضا شجریان براساس آن تصنیفی را در آلبوم سرو چمان ساخته و خوانده است [6]:

هر دمی چون نی، از دل نالان، شكوه‌ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهيست، از دل خونين
لحظه‌های عمر بی‌سامان، می‌رود سنگين
اشك خون آلوده‌ام دامان، می‌كند رنگين
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی‌ها دی شد
زمان مهربانی‌ طی شد
آه از اين دم سردی‌ها، خدايا
نه اميدی در دل من
که گشايد مشکل من
نه فروغ روی مهی
که فروزد محفل من
نه همزبان دردآگاهی
که ناله‌ای خرد با آهی
داد از اين بی‌دردی‌ها، خدايا
نه صفايی ز دمسازی به جام می
که گرد غم ز دل شويد
که بگويم راز پنهان
که چه دردی دارم بر جان
وای از اين بی‌همرازی، خدايا
وه که به حسرت، عمر گرامی سر شد
همچو شراره از دل آذر بر شد و خاکستر شد
یک نفس زد و هدر شد
روزگار من به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد
مردم چشمم جامه به خون زد
یارا دل نهم ز بی‌شکيبی
با فسون خود فريبی
چه فسون نافرجامی
به اميد بی‌انجامی
وای از این افسون‌سازی، خدایا [6]

منابع
  1. خبرگزاری تسنیم. «مقبره الشعرا تبریز؛ تاریخ را در آرامگاه ۴۰۰ شاعر ورق بزنیم».
  2. برقعی، محمدباقر (چاپ ۱۳۷۳). سخنوران نامی معاصر ایران. اول. نشر خرم. ص. ص۵۸. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  3. تبریز پدیا. «جواد آذر؛ شاعر، موسیقیدان و خوشنویس». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۹.
  4. خبرگزاری ایسنا. «نکوداشت «جواد آذر» برگزار شد».
  5. «کنسرت لندن».
  6. خبرگزاری تابناک. «بی‌همزبان با صدای شجریان». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ اکتبر ۲۰۱۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.