مشفق کاشانی

از راست: حسین آهی، محمد باقر چوبک، سید حسن امین، مشفق کاشانی

او تحصیلات خود را تا سطح کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران ادامه داد و مدت ۳۷ سال در آموزش و پرورش به‌کار مشغول بود. او ریاست هیئت مدیرهٔ انجمن شاعران ایران را به‌عهده داشت.[8]

مشفق کاشانی، از سال های جوانی با دوستان صمیمی ، از جمله مهرداد اوستا ، صفا لاهوتی ، محمود شاهرخی ، یاور همدانی و... ، در انجمن ها و محافل ادبی بسیاری شرکت می کرد. همچنین با همه افراد مذکور ، به مدت ۲۰ سال، در شورای شعر دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همکاری نمود. او همچنین تا پایان عمر، ریاست شورای شعر دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را به عهده داشت.[9][10]

دوستان صمیمی در کنار هم ،مشفق کاشانی و یاور همدانی ، ۱۳۹۰

• «صلای غم» تضمین ۱۲ بند محتشم کاشانی
• «خاطرات» (سال ۱۳۲۴)
• «سرود زندگی» (سال ۱۳۴۲)
• «شراب آفتاب» (سال ۱۳۴۲)
• «آذرخش» (گزینه اشعار)
• «آینه خیال» (سال ۱۳۷۲)
• «بهار سرخ سرود» (سال ۱۳۷۳)
• «هفت بند التهاب» (سال ۱۳۷۵)
• «نقشبندان غزل» (سال ۱۳۶۵)
• «انوار ۱۵ خرداد» (سال ۱۳۶۵)
• «خلوت انس» (سال ۱۳۶۸)
• تصحیح «دیوان حاج سلیمان صباحی بیدگلی» با همکاری پرتو بیضایی (سال ۱۳۴۰)
• «مجموعه شعر جنگ»
• تذکرهٔ شاعران معاصر
• راز مستان[11]
• «سیرنگ» (۱۳۸۲)

برای او تقدیرنامه ها و تجلیل های زیادی موجود است.از جمله ی آن ها ، بزرگداشت او در تالار وحدت که با حضور افراد سرشناسی و خود او ، برگزار شد. این بزرگداشت از سوی انجمن های ادبی با حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با چاپ کتاب به رنگ آینه برگزار شد.[12]

مشفق کاشانی در جریان سخنرانی و شعرخوانی در مراسم تولد سهیل محمودی دیگر شاعر ایرانی که در این انجمن در حال برگزاری بود از حال رفت و در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی جان سپرد.

وی این رباعی را برای مراسم جشن تولد سهیل محمودی خواند:[13]

شعرخوانی مشفق کاشانی در بزرگداشت یاور همدانی/ ۲۳ آذرماه ۱۳۹۰

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به مشفق کاشانی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• «مشفق کاشانی؛ مرگ در محفل یاران». بی‌بی‌سی فارسی.