احمد سمیعی گیلانی

سمیعی در رشت[2] به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت گذراند و سپس وارد دانشگاه تهران شد.[3] در اواخر دههٔ ۱۳۴۰ به‌عنوان ویراستار در مؤسسه انتشارات فرانکلین آن زمان مشغول خدمت شد و به‌موازات آن دورهٔ کارشناسی‌ارشد زبان‌شناسی را در دانشگاه تهران می‌گذراند. او در کنار حرفهٔ ویراستاری، چند کتاب در زمینهٔ آیین نگارش و ویرایش تألیف‌کرد و مقاله‌های ارزشمندی را در مجلات متعددی نظیر پیک جوانان، کتاب امروز و رودکی به چاپ رسانید.

سمیعی کار ترجمه را با برگرداندن رمان دلدار و دلباخته، از ژرژ ساند شروع کرد و بعداً آثاری را از نویسندگان بزرگی مانند ژرژ پرک و گوستاو فلوبر به فارسی برگرداند.[4] او تا خرداد ۱۳۹۸ سردبیری نشریهٔ نامهٔ فرهنگستان را بر عهده داشت.[5]

• دلدار و دلباخته، ژرژ ساند (ترجمه)، ۱۳۴۵
• خیال‌پروری‌های تفرجگر انزواجو، ژان ژاک روسو (ترجمه)، ۱۳۴۵
• چیزها، ژرژ پرک (ترجمه)، ۱۳۴۸
• ادبیات ساسانی، ۱۳۵۵
• داتا گنج‌بخش (زندگی‌نامه و تعالیم شیخ ابوالحسن علی‌بن عثمان هجویری)، شیخ عبدالرشید (ترجمه)، ۱۳۴۹
• چومسکی، جان لاینز (ترجمه)، ۱۳۵۷
• هزیمت یا شکست رسوای آمریکا، ویلیام لوئیس و مایکل له‌دین (ترجمه)، ۱۳۶۰
• ساخت‌های نحوی، نوآم چامسکی (ترجمه)، ۱۳۶۲
• آیین نگارش، ۱۳۶۶
• دیدرو، پیتر فرانس (ترجمه)، ۱۳۷۳
• سالامبو، گوستاو فلوبر (ترجمه)، ۱۳۷۴
• شیوه‌نامهٔ دانشنامهٔ جهان اسلام، ۱۳۷۵
• نگارش و ویرایش، ۱۳۷۸
• تتبعات، مونتنی (ترجمه)، ۱۳۸۳

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به احمد سمیعی گیلانی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• وبگاه فرهنگستان