علی شریعتمداری

علی شریعتمداری (۱۳۰۲ – ۲۰ دی ۱۳۹۵) وزیر فرهنگ و آموزش عالی در دولت موقت مهدی بازرگان[1] و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بود.[2][3]

علی شریعتمداری
وزیر فرهنگ و آموزش عالی
مشغول به کار
۱۳۵۷ – ۱۳۵۸
پس ازشمس‌الدین مفیدی (حکومت پهلوی)
پیش ازحسن حبیبی
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی
اطلاعات شخصی
زاده۱۳۰۲
شیراز
درگذشته۲۰ دی ۱۳۹۵
شیراز
ملیتایرانی
حزب سیاسیحزب مردم ایران
فرزندانمرضیه شریعتمداری
محل تحصیلکارشناسی فلسفه را از دانشگاه تهران
کارشناسی ارشد از دانشگاه میشیگان
دکترا از دانشگاه تنسی

تحصیلات

وی مدرک کارشناسی فلسفه را از دانشگاه تهران، کارشناسی ارشد را از دانشگاه میشیگان و دکترا را از دانشگاه تنسی دریافت نمود. وی استاد دانشگاه تربیت معلم دانشگاه شیراز و دانشگاه اصفهان و دانشگاه آزاد بود. شریعتمداری تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در شهر شیراز به پایان رسانید و موفق به اخذ درجه لیسانس در دو رشتهٔ فلسفه و علوم تربیتی در سال ۱۳۳۲ و علوم قضایی در سال ۱۳۳۵ شد. وی کارشناسی ارشد رشته آموزش متوسطه را در سال ۱۳۳۶ از دانشگاه میشیگان و دکترای فلسفه، تعلیم و تربیت و برنامه‌ریزی درسی را در سال ۱۳۳۸ از دانشگاه تنسی دریافت کرد.

فعالیت‌های سیاسی

شریعتمداری از اعضای شورای مرکزی حزب مردم ایران بوده و از زمان تأسیس تا سال ۱۳۵۷ در این حزب فعالیت می‌کرد او پس از انقلاب از فعالیت‌های سیاسی کناره گرفت.

فعالیت‌های آموزشی

علی شریعتمداری خدمات آموزشی خود را از آموزش و پرورش آغاز کرد و طی سال‌های ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۸ به عنوان آموزگار و از سال ۱۳۳۰ لغایت ۱۳۳۵ به‌عنوان دبیر به تدریس پرداخت. وی از سال ۱۳۳۹ به عنوان دانشیار علوم تربیتی دانشگاه شیراز و از سال ۱۳۴۳ به عنوان استاد علوم تربیتی دانشگاه اصفهان به تدریس مشغول شد و طی سال‌های ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۶ به عنوان استاد مدعو در دانشگاه‌های ایندیا و تنسی نیز به تدریس مشغول بود. دکتر شریعتمداری از سال ۱۳۵۸ تاکنون استاد تعلیم و تربیت در دانشگاه تربیت معلم تهران است.

از اهم سمت‌های اجرایی دکتر شریعتمداری سرپرستی دانشکده علوم تربیتی دانشگاه اصفهان، عضویت در ستاد انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروه علوم انسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروه‌های برنامه‌ریزی در شورای عالی برنامه‌ریزی، کمیته علوم تربیتی، شورای خبرگان بدون مدرک، و عضویت در هیئت مرکزی گزینش استاد، شورای آموزش و پرورش، و ریاست فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران بوده‌است. دکتر شریعتمداری همچنین عضو شورای پژوهش‌های علمی کشور، سرپرست مؤسسه تحقیقات تربیتی دانشگاه تربیت معلم و عضو شورای پژوهشی دانشگاه اصفهان بوده‌است. وی سابقه عضویت در هیئت رئیسه انجمن‌های ایرانی تعلیم و تربیت، فلسفه تعلیم و تربیت، و نیز انجمن روانشناسی ایران را دارد. دکتر شریعتمداری مدال درجه یک علمی و نشان درجه یک تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران را نیز دریافت کرده‌است و مدیر مسئول چهار مجله علمی بوده‌است.

تالیفات

شریعتمداری مؤلف ۲۴ جلد کتاب، مترجم ۶ عنوان کتاب، مؤلف ۷۰ عنوان مقاله علمی، اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و مترجم ۱۸ مقاله و مجله علمی بوده‌است. از جمله آثار استاد می‌توان به کتاب‌های آموزش در حوزه و دانشگاه، روشنفکر کیست، تعلیم و تربیت اسلامی، جایگاه علوم انسانی در تولید علم، چگونگی ارتقاء سطح علمی کشور، نقد و خلاقیت در تفکر، نقد آرا برخی از دانشمندان معاصر، تعالیمات حضرت علی و نظر شهید مطهری، و سیاست و خردمندی اشاره کرد.

درگذشت

وی در سن ۹۳ سالگی و به علت کهولت سن، در تاریخ ۲۰ دی ۱۳۹۵، در شهر شیراز دیده از جهان فروبست. در تاریخ ۲۳ دی ۱۳۹۵ از دانشگاه خوارزمی تهران به سمت قطعه ۱۱۰ بهشت زهرا تشییع و در آنجا به خاک سپرده شد.[4][5][6]

جستارهای وابسته

منابع
  1. «نامه به آقای مهدی بازرگان و تایید وزیران پیشنهادی‌». سایت جامع امام خمینی.
  2. «دولت و انقلاب (۱)». روزنامه ایران. ۳۱ تیر ۱۳۸۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ سپتامبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۰۸.
  3. «حکم تشکیل ستاد انقلاب فرهنگی به اعضای منتخب ستاد». سایت جامع امام خمینی.
  4. «مراسم تشییع پیکر علی شریعتمداری برگزار شد». مهرنیوز. ۲۷ دی ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۷.
  5. «پیکر مرحوم دکتر علی شریعتمداری تشییع شد». تابناک. ۲۷ دی ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۷.
  6. «عکس/ تشییع پیکر دکتر علی شریعتمداری و عباس ماهیار». مشرق. ۲۷ دی ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.