وزارت راه و شهرسازی

وزارت راه و شهرسازی یکی از وزارت‌خانه‌های دولت ایران است. در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۹۰ با رأی مجلس و تأیید شورای نگهبان وزارت راه و ترابری با وزارت مسکن و شهرسازی ادغام شده وزارت راه و شهرسازی را تشکیل داد.

وزارت راه و شهرسازی
اطلاعات کلی سازمان
بنیادگذاری ۶ تیر ۱۳۹۰
سازمان‌های پیشین وزارت راه و ترابری
وزارت مسکن و شهرسازی
حوزهٔ قدرت جمهوری اسلامی ایران
ستاد تهران
وزیر مسئول محمد اسلامی
وبگاه
https://mrud.ir

این وزارت متولی ادارهٔ امور حمل و نقل زمینی، دریایی و هوایی در محدودهٔ داخلی کشور و ارتباطات ترابری میان ایران و دیگر کشورهای جهان و سیاستگذاری حوزه مسکن و شهرسازی می‌باشد.

هم‌اکنون محمد اسلامی مسئول این وزارتخانه است.

تاریخچهٔ وزارتخانه

ساختمان وزارت راه و شهرسازی در تهران

ساختار و سازمان وزارت راه و ترابری در درازای مدتی که از فعالیت آن می‌گذشته‌است به دلیل ضرورت‌های ملی به دفعات دچار تغییر و تحول گشته‌است. روند این تحول را می‌توان به دوره‌های زیر تقسیم‌بندی نمود:

وزارت فوائد عامه ایران

در سال ۱۲۹۸ هجری قمری و در دوران سلطنت ناصرالدین‌شاه وزارت فوائد عامه بنیانگذاری شد و امور مربوط بر ساخت راه، پل و راه‌داری برعهدهٔ وزارت‌خانهٔ مذکور گذاشته شد. این وزارتخانه تدریجاً در سال‌های پس از بنیانگذاری به وظائف دیگری مانند تجارت و فلاحت پرداخته که به همین دلیل بعدها به نام فوائد عامه و تجارت و فلاحت تغییر نام یافته‌است. هزینه‌های راه‌سازی در این دوران با اخذ «باج راه» که در راه‌دارخانه‌ها گرفته می‌شده تأمین می‌گردید و این مبلغ سالیانه از سه میلیون ریال تجاوز نمی‌کرد.

ادارهٔ کل طرق و شوارع

از سال ۱۳۰۱ اداره‌ای به نام «ادارهٔ کل طرق و شوارع» در وزارت فلاحت و تجارت و فوائد عامه به منظور اقدام مؤثر برای ساختمان راه‌ها، نگهداری و بهره‌برداری تشکیل گردید. ادارهٔ کل طرق و شوارع، راه‌های کشور را به نواحی مختلف تقسیم و مسئولیتی برای ادارهٔ امور تعمیر و نگهداری آن‌ها معین کرد.

تشکیل وزارت طرق و شوارع

در ۲۷ اسفند ۱۳۰۸ به موجب قانونی که از مجلس شورای ملی گذشت، ادارهٔ کل طرق و شوارع به وزارت طرق و شوارع تبدیل و در ۲۸ فروردین ۱۳۰۹ سید حسن تقی‌زاده به عنوان نخستین وزیر طرق و شوارع به مجلس شورای ملی معرفی شد. با تأسیس این وزارتخانه، راه‌سازی در ایران گسترش یافت و با امکاناتی که تدریجاً فراهم شد برنامه‌ها و پروژه‌های راه‌سازی ادامه پیدا کرد.

تشکیل وزارت راه

در سال ۱۳۱۵ وزارت طرق و شوارع با تصویب مجلس شورای ملی به وزارت راه تغییر نام یافت.

تغییر نام وزارت راه به وزارت راه و ترابری

در تاریخ ۱۶ تیر ۱۳۵۳ به‌منظور اعمال سیاست جامع و هماهنگ برای ترابری کشور و توسعه و تجهیز، گسترش، نگاهداری و ایجاد تأسیسات زیربنایی آن با توجه به مقتضیات توسعهٔ اجتماعی، اقتصادی و عمرانی و دفاع ملی با رعایت قوانین مربوط نام وزارت راه به وزارت راه و ترابری تغییر یافت.

تشکیل وزارت آبادانی و مسکن

بموجب قانون مشتمل بر ۱۰ ماده و ۷ تبصره در مورخ ۱۳۴۲/۱۲/۲۲ به تصویب رسید، وزارتخانه ای از تلفیق بانک ساختمانی، سازمان خانه‌سازی وزارت دارائی و دفاتر فنی سازمان برنامه به نام «وزارت آبادانی و مسکن» تأسیس و موجودیت یافت. در سال 1353 تغییر نام وزارت آبادانی و مسکن به وزارت مسکن و شهرسازی و تعیین وظایف آن از طرف مجلس انجام می شود. [1]


ادغام و جابه‌جایی

طبق برنامهٔ پنجم توسعه برای کوچک‌سازی دولت قرار بود که وزارت‌خانه‌های دولت از ۲۱ (که پس از تشکیل وزارت ورزش و جوانان به ۲۲ تا رسید) به ۱۷ تا بکاهد. برای همین دولت تصمیم گرفت که فرایند ادغام چند وزارت‌خانه را آغاز کند؛ از جمله ادغام وزارت راه و ترابری در مسکن و شهرسازی. از این رو ماجرا در هیئت دولت تصویب شد و آمادهٔ ارائه به مجلس.[2] پس در آغاز ادغام دو وزارت‌خانهٔ راه و ترابری و مسکن و شهرسازی در هیئت دولت تصویب شد و وزارت امور زیربنایی نام گرفت. در آن هنگام وزارت راه و ترابری پس از استیضاح حمید بهبهانی هنوز زیر دست رئیس‌جمهور بود. وی همان وزیر مسکن و شهرسازی علی نیکزاد را به سرپرستی وزارت گماشت و برای وزارت امور زیربنایی به مجلس معرفی کرد.[3]

در ۴ خرداد ۱۳۹۰ لایحهٔ وظیفه‌ها و اختیارات وزارت را به مجلس دادند.[4]

۱۱ خرداد مجلس به ادغام وزارت‌خانه‌های راه و ترابری، مسکن و شهرسازی و ارتباطات و فناوری اطلاعات رأی داد و وزارت امور زیربنایی و ارتباطات رای داد[5] که شورای نگهبان، چون دولت ادغام وزارت ارتباطات با این دو را تصویب نکرده‌بود، رد کرد.

در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۹۰ با تصویب مجلس شورای اسلامی و در ۱ تیر تأیید شورای نگهبان قانون اساسی،[6] وزارت راه و ترابری با وزارت‌خانهٔ مسکن و شهرسازی ادغام شد و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات از او بیرون رفت،[7] و با تصویب مجلس تغییر نام آن را،[8] وزارت راه و شهرسازی درست شد. پس همهٔ وظیفه‌های دو وزارت‌خانه و وزیرهایشان به وزارت نوین و وزیر او رسید.[9]

ماموریت‌ها و چشم‌اندازها

  • تأمین راه‌های کشور اعم از زمینی (راه و راه‌آهن) و راه‌های دریائی و هوائی
  • اداره امور ترابری کشور، پی ریزی سیاست جامع هماهنگ برای آن و ایجاد توسعه، تجهیز، گسترش و نگاهداری تأسیسات زیربنائی آن با توجه به مقتضیات توسعه اجتماعی، اقتصادی، عمرانی و دفاع ملی
  • تعیین مراکز جمعیتی و تعادل مطلوب بین جمعیت و وسعت شهرها در سطح کشور به منظور برنامه‌ریزی عمران منطقه ای و استفاده بهتر از منابع سرزمین نظیر خاک و آب و جلوگیری از ایجاد مشکلات شهری در اثر رشد و توسعه ناموزون آن‌ها و در نتیجه اتلاف منابع اقتصادی و انسانی کشور
  • مدیریت یکپارچه زمین با همکاری دستگاه‌های اجرائی
  • تأمین رفاه اجتماعی در زمینه مسکن
  • مشارکت در ساماندهی بازار سرمایه در امر زمین و مسکن
  • کمک به حفظ تعادل اقتصادی از طریق اعمال سیاست‌های تشویقی و استفاده از سرمایه‌گذاری درامر ساختمان و مسکن
  • راهبری تحقیقات ساختمانی به منظور ایمن‌سازی ساختمان‌ها در قبال حوادث طبیعی، استفاده بهتر از منابع و مصالح محلی و افزایش کیفیت مصنوعات ساختمانی
  • هماهنگی و تمرکز درتهیه واجرای طرح‌ها وساختمان‌های دولتی و عمومی در سطح کشور

معاونت‌های ستادی وزارت راه و شهرسازی

  • معاونت برنامه‌ریزی و مدیریت منابع
  • معاونت مسکن و ساختمان
  • معاونت توسعهٔ مدیریت و منابع انسانی
  • معاونت حمل و نقل
  • معاونت معماری و شهرسازی
  • معاونت حقوقی، امور مجلس و استان‌ها

معاونان وزیر ستادی

  • معاون برنامه‌ریزی و مدیریت منابع: امیرمحمود غفاری
  • معاون مسکن و ساختمان: محمود محمودزاده
  • معاون توسعه مدیریت و منابع انسانی: نعمت‌الله ترکی
  • معاون حمل و نقل و رئیس کمیته پدافند غیرعامل وزارت راه و شهرسازی: شهرام آدم نژاد
  • معاون شهرسازی و معماری: فرزانه صادق مالواجرد
  • معاون حقوقی و امور مجلس و استان‌ها: مهران کفاش

سازمان‌ها، شرکت‌ها، و مراکز تابعه

معاونان وزیر و روسای سازمان‌ها، شرکت‌ها، و مراکز تابعه

  • معاون وزیر و مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی: محمد راستاد
  • معاون وزیر و رئیس سازمان مجری ساختمانها و تأسیسات دولتی و عمومی: علی نبیان
  • معاون وزیر و رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران: سعید رسولی
  • معاون وزیر و مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره سازمان ملی زمین و مسکن: احمد اصغری مهرآبادی
  • معاون وزیر و رئیس سازمان هواشناسی کشور: سحر تاجبخش مسلمان
  • مرکز تحقیقات راه، مسکن، و شهرسازی: محمد شکرچی زاده
  • مدیر عامل شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران: علیرضا برخور
  • معاون وزیر و رئیس سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای: عبدالهاشم حسن‌نیا
  • رئیس سازمان هواپیمایی کشوری: تورج دهقانی زنگنه
  • معاون وزیر و مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل: خیرالله خادمی
  • رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران: سیاوش امیرمکری
  • مدیرعامل شرکت آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک: مجید کیان پور
  • رئیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی: علیرضا تابش
  • مدیر عامل شرکت شهر فرودگاهی امام خمینی (ره): محمد مهدی کربلایی
  • معاون وزیر، رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران: مهدی عبوری
  • قائم‌مقام وزیر در طرح مسکن مهر: احمد اصغری مهرآبادی

شوراهای عالی زیرمجموعه

  • شورای عالی هماهنگی ترابری کشور
  • شورای عالی فنی امور زیربنایی حمل و نقل
  • شورای عالی شهرسازی و معماری ایران
  • ستاد ملی بازآفرینی پایدار
  • کمیسیون ایمنی راه‌ها
  • شورای عالی سازماندهی مبادی ورودی و خروجی مجاز زمینی کشور
  • شورای عالی هواپیمایی کشوری

چارت سازمانی

منابع

  1. «قانون تغییر نام وزارت آبادانی و مسکن به وزارت مسکن و شهرسازی و تعیین وظایف آن». مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ایران.
  2. اطلاع‌رسانی دولت:::.: آمادگی دولت برای تشکیل وزارت امور زیربنایی و معرفی وزیران به مجلس
  3. اطلاع‌رسانی دولت:::.: معرفی علی نیکزاد به عنوان وزیر امور زیربنایی به مجلس شورای اسلامی
  4. اطلاع‌رسانی دولت:::.: لایحه وظایف و اختیارات وزارتخانه امور زیربنایی امروز به مجلس داده می‌شود
  5. خانهٔ ملت - خبرگزاری مجلس شورای اسلامی
  6. «پورتال شورای نگهبان». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۱.
  7. «خانه ملت - خبرگزاری مجلس شورای اسلامی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۱.
  8. «خانه ملت - خبرگزاری مجلس شورای اسلامی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۱.
  9. «خانه ملت - خبرگزاری مجلس شورای اسلامی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۱.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.