محمدحسن فرحبخشیان

فرحبخشیان از کودکی به امامان شیعه علاقه‌مند بود. او منشأ این علاقه را به حضورش در مراسم مذهبی در دوران کودکی مربوط می‌دانست. به گفتهٔ خودش از ۱۲ سالگی و پس از آن‌که شبی در خواب، شخصی او را به شعر گفتن تشویق کرد، سرودن شعر را آغاز کرده بود.

او در وقایع خرداد سال ۴۲ به سرودن شعرهای انقلابی روی‌آورد که به خاطر آن ۳ سال و ۸ ماه را در زندان گذراند.

ژولیده پس از آزادی از زندان، تا سال ۱۳۵۷، دو بار دیگر و در جمع، ۶ ماه دیگر زندان را تجربه کرد.

طبق گفتهٔ خودش لقب «ژولیدهٔ شوریدهٔ خاکی» را سید محمود طالقانی زمانی که برای اولین‌بار او را در زندان ملاقات کرده بود برای خطاب کردنش استفاده کرده بود و در دیدارهای بعدی، لقب «ژولیده» را برای او برگزیده بود. ژولیده در دوران جنگ ایران و عراق در جبهه حضور داشت و برخی سروده‌های حماسی وی به آن دوران برمی‌گردد.

ژولیدهٔ نیشابوری، پس از رهایی از زندان قصر مدتی در ورامین ساکن شد، و سپس به وطن مراجعت نمود و در مرحلهٔ دوم از سال ۱۳۶۸ در ورامین سکونت گزید و تا آخر عمر آنجا باقی ماند.

سرانجام، ژولیدهٔ نیشابوری، در عصرگاه روز پنجشنبه، نوزدهم مهر ۱۳۸۶ شمسی، در بیمارستان سوم شعبان تهران بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت و پیکرش در گورستان ورامین -موسوم به گلزار شهدای حسین رضا- در کنار فرزندش دفن شد.

درونمایهٔ اغلب سروده‌های این شاعر، مذهب، مدح اهل بیت، انقلاب و جنگ ایران و عراق می‌باشد. از او تاکنون بالغ بر ۳۰ اثر در قالب کتاب و جزوه مشتمل بر مجموعه آثاری از قبیل: «گلبانگ عشق»، «ای قلبها بسوزید»، «ای چشمها بگریید»، «چه کنم، دلم می‌سوزد» و… منشر شده و برخی از این آثار بیش از ۱۵ بار تجدید چاپ شده‌است. از دیگر آثار ژولیده کتابی است که در آن زیارت عاشورا را به زبان شعر درآورده‌است.

• تصاویری از فرحبخشیان، ژولیده نیشابوری

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به محمدحسن فرحبخشیان در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• قطعه فیلمی از فرحبخشیان، ژولیده نیشابوری در رثای شهیدان -۱۸ اردیبهشت ۱۳۶۵ - تهران - مسجد حوری - بر بالین شهید محمد حسین فضلی همدانی

• «ژولیده نیشابوری به جوار رحمت خدا کوچید»، هفته‌نامهٔ صبح نیشابور، سال نوزدهم، شماره ۷۱۳، یکشنبه ۲۲ مهر ۱۳۸۶، ص۸.
• «گفت و گوی کیهان با استاد ژولیده در آخرین روزهای زندگی لقب «ژولیده» را آیت‌الله طالقانی بر من نهاد»، روزنامه کیهان، سال شصت و ششم، پنجشنبه دهم آبان ماه ۱۳۸۶