بهرام پژدو

بهرامِ پژدو (بهرام پسر پژدو) شاعر ایرانی زرتشتی قرن هفتم و پدر زرتشت بهرام پژدو بود.

بهاریات

تنها اثر به‌جامانده از بهرام پژدو بهاریات نام دارد. این کتاب ۳۳۰ بیت دارد و در سال ۶۳۶ هجری خورشیدی نوشته‌است. بهرام در اشعارش به ستایش بهار، نوروز، راستی، شاهانِ پشتیبان مزداپرستی و کسانی که در آینده اشعارش را زنده نگاه دارند، می‌پردازد. با این حال، ژاله آموزگار معتقد است که بهاریات به لحاظ ادبی اثر قابل توجهی نیست.[1]

قدیمی‌ترین نسخهٔ خطی بهاریات مربوط به سال ۱۰۳۲ است که بخشی از یک مجموعهٔ بزرگتر بوده‌است. این اثر هم‌اکنون در کتابخانهٔ عمومی سن پترزبورگ روسیه نگهداری می‌شود.

بهرام پژدو از نگاه زرتشت بهرام پژدو

زرتشت بهرام، پسر بهرام پژدو، شاعری که برای اثر زرتشت‌نامه شناخته شده‌است، ارداویراف‌نامه را از زبان فارسی میانه به پارسی نو به نظم درآورده است. زرتشت بهرام در این اثر خود، پدرش را دبیر، ادیب، هیربد، و ستاره‌شناس خوانده‌است. او همچنین آورده‌است که پدرش به پارسی میانه و پارسی نو به‌خوبی شعر می‌سرود.

منابع
  1. «BAHRĀM PAŽDŪ – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.