بیت (شعر)
کوچکترین واحد کامل در شعر کهن فارسی بیت است که دو مصراع (مِصرَع) را شامل میشود.
بیت در زبان عربی به معنی خانه[1] و در اصطلاح، حداقل شعر است که از دو مصراع تشکیل شده باشد.[2]
نمونه:
به نام خداوند جان و خرد | کزین برتر اندیشه برنگذرد | |
(فردوسی) |
بیت مُصَرّع
اگر هر دو مصراع یک بیت قافیه دار باشند، آن بیت را مصرّع مینامند؛ یعنی قافیهدار. نمونه:
بنیآدم اعضای یک پیکرند | که در آفرینش ز یک گوهرند | |
چو عضوی به درد آورَد روزگار | دگر عضوها را نمانَد قرار | |
تو کز محنت دیگران بیغمی | نشاید که نامت نهند آدمی | |
(سعدی) |
نگارخانه
منابع
- همایی، استاد جلالالدّین. فنون بلاغت و صناعات ادبی، جلد اوّل (صنایع لفظی بدیع و اقسام شعر فارسی)، چاپ سوّم، انتشارات توس، تهران، ۱۳۶۴
- احمدی گیوی، حسن، و دیگران. زبان و نگارش فارسی، چاپ دهم، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)، زمستان ۱۳۷۴
- علیاکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «بیت»، لغتنامهٔ دهخدا (بازیابی در ۷ آوریل ۲۰۱۵).
- زبان و نگارش فارسی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.