کتاب کاروند

کاروَند کتابی در باره آموزش ادبی و چندوچون روش‌های شیوایی و رسایی گفتار و نوشتار را به کار بردن، به زبان و خط پارسی میانه است، که متن آن امروز در دست نیست. متن پارسیگ این کتاب، دست‌کم تا سده سوم در دسترس بوده است و گویی در این زمان، دست‌هایی درکار بوده که نوشته‌های پهلوی را از میان برده‌اند[1] .

جاحظ در در آغاز جلد سوم البیان والتبیین از کتاب کاروند در شیوایی و رسایی گفتار تعریف می‌کند و می‌نویسد: آن که دوست دارد به صنعت بلاغت دسترسی یابد و با شگفتی‌ها آشنا شود و در واژه‌شناسی استادی یابد، پس کتاب «کاروند» را که از کتاب‌های پهلوی است بخواند [2]. جاحظ که خود از پیشوایان شیوایی گفتار و سخندانی است، در جای جای البیان و التبیین مهارت ایرانیان را در سخنوری و گزیده گویی ستوده‌است. همچنین درباره کتاب کاروند، در الفهرست ابن ندیم نیز سخن به میان آمده‌است[3] .

بن‌مایه‌ها

  1. M. Inostranzev (۲۰۰۷Iranian Influence on Moslem Literature, Part 1، The Echo Libray
  2. دانشنامه جهان اسلام، جاحظ
  3. ابن ندیم (۱۳۶۶الفهرست، ترجمهٔ محمد رضا تجدد، امیرکبیر
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.