سلطان باهو
سلطان باهو (۱۰۳۹ - ۱۱۰۲ هـ ق) از عارفان هند در سدهٔ دوازدهم بود.
| سلطان باهو | |
|---|---|
 آرامگاه سلطان باهو | |
| زادهٔ | ۱۰۳۹ قمری |
| درگذشت | ۱۱۰۲ قمری |
| ملیت | هندوستانی |
| سبک | تصوف |
| عنوان | سلطان‌العارفین |
| والدین | سلطان بایزید، بی‌بی راستی |
او در روستای اعوان در ایالت جَهنْگ (استان پنجاب در پاکستان) زاده شد و در ۶۳ سالگی در ۱۱۰۲ درگذشت. باهو مؤلف ۱۴۰ اثر عرفانی و مذهبی به زبان‌های فارسی و عربی بود.
او ابیات خود را به صورت سی حرفی گفته‌است یعنی مصرعٔ اول هر بند به ترتیب حروف تهجّی می‌آید و در آخر هر مصرع واژهٔ «هو» می‌آید که بیت را آهنگ خاصی می‌بخشد.[1]
آثار
آثار فارسی و عربی او بدین شرح است:
- اسرار القادری
- امیر الکونین
- اورنگ شاهی (فارسی)
- توفیق الهدایة
- جامع الاسرار
- حجة الاسرار
- دیوان باهو
- رساله روحی
- سلطان الوهم
- شمس‌العارفین (فارسی)
- عقل بیدار (فارسی)
- عین‌العارفین
- عین‌الفقر (فارسی)
- فضل اللقاء
- قرب دیدار
- کشف الاسرار
- کلید توحید (فارسی)
- کلید جنت (فارسی)
- گنج الاسرار
- مجالسة النبی
- محبة الاسرار
- محکم الفقراء
- محک‌الفقر (فارسی)
- مفتاح‌العارفین (فارسی)
- نور الهدی
- نور الهدایة
یگانه اثر او به زبان پنجابی که در دست است ابیات سلطان باهو ست.
منابع
- بر پایهٔ: دانشنامه جهان اسلام، سرواژهٔ باهو.
- دیوان باهو، مرتّبه: کی. بی. نسیم، لاهور: حضرت سلطان باهو اکدیمی، ۱۹۹۰ میلادی.
- خانه فرهنگ ایران - کویته، بازدید: فوریه ۲۰۰۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.
