تبرزین
تَبَرزین به تبرهای جنگی گفته می‌شود که در قدیم به پهلوی اسب بسته می‌شده و از آن در کارزار استفاده می‌کردند.[1]
یک درویش با تبرزین
تبرزین از ابزارهای جنگی در دوره هخامنشیان بود و در روزگار ساسانیان، از جنگ‌افزار سواره‌نظام به‌شمار می‌آمد.[2]
از سده سوم، در ایران و کشورهای عربی و آفریقای شمالی و اندلس، گروه‌های سواره‌نظام تبر و تبرزین را در حلقه چسبیده به زین یا «خُف» (نوعی چکمه بلند تا ساق) یا در غلاف می‌گذاشتند.[3]
درویشان در دوره‌های بعد، تبر کوچکی به شکل تبرزین بر دوش می‌گذاشتند که به همین نام نامیده می‌شد.[4]
گونه‌ای از تبرزین به نام ناچَخ نیز در جنگ‌ها به‌کار می‌رفت.[5]
منابع
- لغت‌نامهٔ دهخدا، سرواژه‌های تبرزین و طبرزین.
- دانشنامه جهان اسلام: تبرزین.
- همان.
- دهخدا: تبرزین.
- فرهنگ معین، سرواژهٔ «ناچَخ»
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.