مراقبه
مراقبه یا درون‌پویی در اخلاق و عرفان اسلامی بخش مهمی از سیر و سلوک است که پس از توبه و مشارطه و پیش از محاسبه است.[1] شیخ محمد بهاری دربارهٔ لفظ مراقبه می‌گوید: «مراقبه یعنی کشیک نفس را کشیدن که مبادا اعضا و جوارح را به خلاف وادارد و عمر عزیز را که هر آنی از آن بیش از تمام دنیا و ما فیها قیمت دارد، ضایع بگرداند.»[2]
لفظ مراقبه
مراقبه کلمه‌ای عربی است که از ماده رقبه به معنی گردن و ورودگرفته شده‌است و برای که «انسان به هنگام نظارت و مواظبت از چیزی گردن می‌کشد، و اوضاع را زیر نظر می‌گیرد، این واژه بر معنی نظارت و مواظبت و تحقیق و زیر نظر گرفتن چیزی، اطلاق شده‌است.»[1]
منابع
- «مشارطه، مراقبه، محاسبه». وبگاه حوزه. دریافت‌شده در ۸ آوریل ۲۰۱۳. پارامتر
|first1=بدون|last1=در Authors list وارد شده‌است (کمک) - «آداب مراقبه». وبگاه حوزه. دریافت‌شده در ۸ آوریل ۲۰۱۳.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.