قاضی هجیم آملی
قاضی هجیم یا هجیم آملی از شاعران و ادبای سده ششم هـ.ق. در طبرستان است.
وی متولد شهر آمل بوده و در عصر سلجوقیان میزیستهاست. مؤلف «فرهنگ سخنوران» وی را از شعرای عهد سامانیان میداند. او در ادبیات عربی و فارسی مهارت داشت و شاعری چیرهدست و خوش بیان بود. در آمل از دنیا رفت در همانجا به خاک سپرده شد. او به پیروی از دقیقی در یکی از قصایدش، قصیدهای با لغات فارسی و عربی و طبری سروده که حدود هشتاد بیت است. از آثارش میتوان به دیوان شعر وی اشاره نمود.
منابع
- آفتاب
- کمر پشتی، عارف؛ خالق زاده، محمدهادی؛ تأملی بر بعضی اشعار سه شاعر طبری سرا بر اساس کتاب تاریخ طبرستان، اثر ابن اسفندیار
کتابها | باوندنامه • مرزباننامه و نیکینامه اثر اسپهبد مرزبان • شکره اثر وشمگیر • تفسیر کتابالله اثر ابوالفضل دیلمی • مجموعهٔ آثار فضلالله نعیمی • منظومه طالب آملی اثر سید نسا • کنزالاسرار اثر امیر پازواری • نصاب اثر امیرتیمور |
---|---|
شعرهای قدیمی | در قابوسنامه اثر عنصرالمعالی • ابن اسفندیار • ظهیرالدین • اولیاءالله • علی پیروجه • مستهمرد • باربد جریر • قطب رویانی • خورشید مامطیری • گردبازو • قاضی هجیم • عبدالقادر مراغی • افراسیاب چلاوی و اطرافیانش |
معاصر |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.