رضی دانش مشهدی

میرزا/ میر رضی بن ابوتراب مشهدی متخلص به دانش (؟ - ۱۶۶۵م) شاعر فارسی‌زبان ایرانی در سدهٔ یازدهم هجری/ هفدهم میلادی و شاعر دربار مغولی هند در سال‌های ۱۶۵۵–۱۶۶۲م بود.[1][2][3][4]

دانش مشهدی
نام اصلی
سید میررضی مشهدی
زاده؟
مشهد
محل زندگیمشهد - هندوستان
درگذشته۱۰۸۴
مشهد
کهولت سن
آرامگاهمشهد
تخلصدانش
زمینه کاریشعر و ادبیات
ملیتایرانی
در زمان حکومتصفویان
سبک نوشتاریسبک هندی
کتاب‌هادیوان اشعار دانش مشهدی
پدر و مادرمیرزا ابوتراب مشهدی (متخلص به فطرت)

زندگی و شاعری

میرزا رضی مشهدی در سالی نامعلوم در مشهد زاده شد، پدرش ابوتراب به فطرت تخلص داشت و شاعر بود که به هندوستان مهاجرت نمود و در سال ۱۶۵۰م/۱۰۶۰ق در حیدرآباد دکن درگذشت. رضی پیش از درگذشت او به هند رفته بود. در شعبان ۱۰۶۵/ژوئن ۱۶۵۵ او در دربار شاه جهان قصیده‌ای در مدح او برخواند و دو هزار روپیه صله دریافت. سپس به خدمت داراشکوه درآمد و نزد او پایگاهی یافت. یک بار از داراشکوه ده هزار روپیه صله گرفت. دانش مشهدی مدتی در بنگال نزد محمد شجاع بود و در سال ۱۰۷۲ق/۱۶۶۲م به زادگاهش بازگشت.[1]
میر رضی در سال ۱۰۷۶ق/۱۶۶۵–۶م در مشهد درگذشت. ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:[1]

دانش مشهدی آن نادره‌گوشد چو ناگه رهی راه بهشت
لاله‌وش، سوز غم و ماتم اوداغ‌ها بر دل احباب بهشت
بود نامش چو رضی، تاریخشکلک نظمی رضی‌الله نوشت

نمونه اشعار

همچو بوی کل که می بیند درین بستان مرا؟ناتوانی کرده است از دیده ها پنهان مرا
بس که در وحدت سرای دهر کثرت دیده امچشم ترسیده ست از جمعیت مژگان مرا
باغبان در باز کن ، جا بر گل از من تنگ نیستمی توان کردن چو بو در غنچه ای پنهان مرا


جستارهای وابسته

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به رضی دانش مشهدی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

منابع

  1. نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۱۰۰.
  2. نصرآبادی، محمدطاهر (مهر ۱۳۱۷). تذکرة الشعراء. چاپخانه ارمغان. ص. ۲۵۲.
  3. سامی, شمس‌الدین (1311). قاموس الأعلام (به ترکی عثمانی). سوم. p. ۲۱۰۲.
  4. آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ (۱۳۳۷). آتشکده آذر. انتشارات علمی. ص. ۸۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.