مکتبی شیرازی

مکتبی شیرازی از شاعران معروف شیراز در اواخر قرن نهم و نیمه اول قرن دهم هجری قمری است. او در «مسجدبردی» در شش کیلومتری غرب شیراز (قصرالدشت) زاده شد و در مدارس شیراز سال‌ها به تحصیل دانش و فنون ادب پرداخته و سپس در زادگاه خود به مکتب‌داری مشغول شده و از این جهت تخلص خود را مکتبی گذاشته است. او به خراسان و هندوستان سفر کرد، در بازگشت به عربستان رفت و از صحرای نجد گذشت. از آثار او منظومه لیلی و مجنون که در سال ۸۹۵ هجری قمری به تقلید از نظامی سروده شده است شهرت دارد. مثنوی دیگری از او در حدود ۱۲۰۰ بیت در تفسیر کلمات قصار علی بن ابیطالب در دست است. آثار دیگری نیز به وی نسبت داده‌اند. آرامگاه مکتبی در محل مکتب‌خانه خود در قصرالدشت شیراز قرار دارد .

لیلی و مجنون

ای بر احدیتت ز آغازخلق ازل و ابد هم‌آواز
ای سایه مثال‌گاه بینشدر حکم وجودت آفرینش
ای کالبدآفرین جان‌هاگوهرکش رشته بیان‌ها
ای برتر از آن‌که دیده جویدیا نطق زبان‌بریده گوید
نه از گنه منت زیان بودنه باشدت از عذاب من سود
هر نیک و بدی که در نوا بودنیک از تو و بد ز فعل ما بود
مکتبی صبر کن به هر سوزیکز پی هر شبی بود روزی
آفرینندهٔ خزان و بهارنوش با نیش ساخت گل با خار
راحت اندر مقابل رنج استاژدها در مقابل گنج است
هر غمی سر به شادیی داردهر جبل ره به وادیی دارد

منابع

    • لوح فشرده لغت‌نامه دهخدا
    • سیمای شاعران فارس در هزارسال، تألیف حسن امداد، جلد اول، چاپ انتشارات ما، ۱۳۷۷

    پیوند به بیرون

    مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به مکتبی شیرازی در ویکی‌گفتاورد موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.