نصر بن منصور
ابوالمظفر نصر بن محمد شناخته‌شده به استغنائی نیشابوری شاعر ایرانی همزمان با سامانیان و بوییان است. شعر زیر از اوست:
| به ماه ماندی اگر نیستیش زلف سیاه | به زهره ماندی اگر نیستیش مشکین‌خال | |
| رخانش را به یقین گفتمی که خورشیداست | اگر نبودی خورشید را کسوف و زوال |
عوفی در لباب‌الالباب از او یاد می‌کند و همچنین در مجمع‌الفصحاء از او یادشده‌است.
منابع
- محمد دبیر سیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
- لغتنامه دهخدا
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به نصر بن منصور در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.