خیم و خرد فرخ‌مرد
خیم و خرد فرخ مرد متن با ذکر خصوصیات فرخ مرد یا مرد سعادتمند آغاز می‌گردد و در چند مورد در متن از خیم و خرد سخن می‌رود. در بند ۳ سخن از مرد پاک صاحب تمیز است و در بند ۶ مرد زیرک دانا وصف شده‌است. اندرزهایی که در متن آمده‌است، از نوع اندرزهای تجربی است و صبغهٔ دینی آن بسیار کم است. در این متن توجه خاصی به خِرَد شده و قطعه شعری قافیه‌دار در مدح آن در میان متن آمده‌است. این متن از نظر کاربرد تشبیهات بسیار و زبان شاعرانه و واژه‌های کمیاب از اندرزهای دیگر متمایز است. شباهت‌هایی میان این متن و بخش نخست اندرز بهزاد فرخ دیده می‌شود. متن این اندرزنامه در مجموعهٔ متون پهلوی به چاپ رسیده و به فارسی نیز ترجمه شده‌است.[1]
پانویس
- تفضلی، احمد، ص ۱۹۰
منابع
تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶ شابک ۹۶۴−۵۹۸۳−۱۴−۲
نوشتههای پارسی میانه | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| دینی |
| ||||||||||||||
| غیر دینی |
| ||||||||||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.