اپوشدیو
اَپَئوشَ، دیو اپوش در اوستا بهمعنای «دیو خشکی» آمده است. در تیریشت، از اپئوش یادشده که در برابر تشتر، ایزد باران است ولی تشتر با خواست اهورامزدا بر او پیروزی مییابد. این مبارزه در ادبیات مزدیسنا از اهمیت ویژهای برخوردار است، بهویژه کشوری مانند ایران که مشکل کمآبی داشتهاست. تشتر ستارهٔ باران نیز خوانده شدهاست و اپئوش که لفظاً هم به معنی خشککننده است، رقیب تشتر، فرشتهٔ باران است.[1]
اپوش دیو خشکسالی و دشمن تیشتر است و کارش جلوگیری از به آسمان رفتن آبهای بارانساز میباشد. او دو بار برنده میشود و بار آخر تیشتر پیروز میشود. اپوش به شکل اسبی سیاه، زشت و بدون مو تصویر شدهاست.
اپوش همچنین نام پارسی ستاره قلبالعقرب است.
واژهشناسی
این نام در پارسی میانه apōš و در اوستایی -(𐬀𐬞𐬀𐬊𐬴𐬀)apaoša آمدهاست و معنای از میان برنده و پوشانندهٔ آب میدهد.
جستارهای وابسته
- ایزدتیشتر
- ستاره شباهنگ
- ستاره قلب عقرب
- دریای اسطورهای فراخ کرت
- شکستن لنگ سیزده
پانویس
منابع
- اوشیدری، جهانگیر (۱۳۸۳). دانشنامهٔ مزدیسنا: واژهنامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز. شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵.اَپوش
- مهرداد بهار، پژوهشی در اساطیر ایران، چاپ پنجم، پاییز ۱۳۸۴، نشر آگه. شابک ۹۶۴−۳۲۹−۰۰۹−۳
- ملیحه کرباسیان، فرهنگ الفبایی موضوعی اساطیر ایران باستان، نشر اختران، تهران ۱۳۸۴
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.