ابوالفضل بن عمید

ابوالفضل بن عمید (کوتاه: ابن عمید) (۹۱۲ - ۹۷۰م) (نسب: ابوالفضل محمد بن ابوعبداالله عمید حسین[1]) کاتب برجسته، وزیر، فرماندهٔ نظامی و شاعر عرب‌زبان ایرانی در سده چهارم قمری بود.[2]

ابوالفضل بن عمید
ابوالفضل بن عمید
زادهٔ۳۰۰ق/۹۱۲م
قم
درگذشتصفر ۳۶۰ق/دسامبر ۹۷۰م
همدان
نژادفارسی
پیشهوزیر، شاعر، نثرنویس، کاتب
آثارنامه‌ها و شعرهایش؛ برپایهٔ فهرست ابن ندیم: «دیوان الرسائل» و «المذهب فی البلاغات»

زندگی

در قم زاده شد و در خانواده‌ای ایرانی دانشور پرورش یافت.[2] به فلسفه، ادبیات و تاریخ آشنا بود.[2] در سال ۳۲۸ وزارت رکن‌الدوله دیلمی را پذیرفت، در همان هنگام پدرش وزیر نصر بن احمد سامانی بود.[2] هنگامی که حسنویه کردی در نواحی دینور به خونخواهی برخاست، رکن‌الدوله لشکری به فرماندهی ابن عمید برای سرکوبی‌اش فرستاد.[2] هنگامی که ابن عمید به همدان رسید، سرما فزونی گرفته بود. بر او سخت شد، و به نقرس و قولنج دچار شد. در صفر ۳۶۰ق/دسامبر ۹۷۰م درگذشت.[2]

منابع

  1. عمید لقب، ابوعبدالله کنیه و حسین یا حسن نام پدری‌اش بوده است
  2. فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی. دوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۰۰. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ابن عمید در ویکی‌گفتاورد موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.