ابن عبدالظاهر
عبدالله بن عبدالظاهر جُذامی مصری شهرت‌یافته به ابن عبدالظاهر (۱۲۲۳–۱۲۹۲م) قاری، زبان‌شناس، کاتب و شاعر مصری و رئیس دیوان انشا در دورهٔ مملوکی بود.
او را کاتبی مترسل‌نویس در نامه‌های دیوانی و اخوانی نامیده‌اند که به شیوهٔ قاضی فاضل می‌نگاشت. از آثار اوست «الروضة البهیة الزاهره فی خِطط المُعزّیّه القاهره»، «الألطاف الخفیّة فی السیرة الشریفة السلطانیة الأشرفیة»، «سیرة الملک الظاهر» و «الدر النظیم من ترسّل عبدالرحیم».[1][2][3][4]
| ابن عبدالظاهر | |
|---|---|
| زادهٔ | فوریه ۱۲۲۳/ محرم ۶۲۰ قاهره |
| درگذشت | ۱۲۹۲م/ محرم ۶۹۲ قاهره |
| ملیت |  مملوکی |
| پیشه | قاری، زبان‌شناس، کاتب و شاعر |
منابع
- زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۴. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۳۳.
- ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۴۲۱.
- ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۲۷۱.
- فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۶۶۴.
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.