راغب اصفهانی

ابوالقاسم حسین بن محمد معروف به راغب اصفهانی معروف به سید سیراب(درگذشته ۵۰۲ قمری) لغت‌شناس و از ادیبان و حکیمان اهل اصفهان بود. وی از بزرگترین دانشمندان ایرانی است که در دوران آل بویه در سده چهارم که اصفهان در اوج تمدن اسلامی و علم بوده‌است.[2] برخی با استناد به بسیاری روایت‌هایش از خاندان محمد (اهل البیت) و «امیرالمؤمنین» خواندن علی بن ابی‌طالب وی را علوی خوانده‌اند. نیز فخر رازی در اساس التقدیس وی را از امامان اهل سنت می‌شمارد. مرگ وی را بین ۳۹۸ تا ۴۰۲ قمری یا ۵۰۲[3] یا ۵۶۵ نیز دانسته‌اند. امّا آنچه مشهور است وی در قرن چهارم قمری می‌زیسته است.[4]

راغب اصفهانی

ابوالقاسم حسین بن محمد
اطلاعات شخصی
زادهنیمه اول قرن چهارم
اصفهان
درگذشته۵۰۲قمری
محل اقامتاصفهان
قومیتایرانی
دورانسده چهارم قمری
مذهباهل سنت
آثار معروفمفردات راغب
تحصیلاتاصفهان
اشتغاللغت‌شناسی، شعر و ادبیات، حدیث، اخلاق، تفسیر، کلام و حکمت
استادانابو منصور جبان، ابوالعباس ضبّی (احمد بن ابراهیم)، ابوالقاسم ابن ابی العلاء[1]

آثار

  • اخلاق الراغب
  • افانین البلاغه یا مجمع‌البلاغة
  • الایمان والکفر
  • الذریعه الی مکارم الشریعه، در تصوف و اخلاق
  • المحاضرات یا محاضرات الادباء و محاورات الشعراء و البلغاء
  • المعانی الاکبر
  • تفصیل النشأتین و تحصیل السعادتین، در معرفت نفس
  • درة التاویل فی متشابه التنزیل [پانویس 1]
  • رساله فی فوائد القرآن
  • المفردات یا المفردات فی غریب القرآن، شامل لغات قرآن

شعر

سروده‌ای مشهور از وی:

ز صد هزار محمد که در جهان آید یکی به منزلهٔ جان مصطفی نشود
و گرچه عرصهٔ عالم پر از علی گردد یکی بعلم و سخاوت چو مرتضی نشود
جهان اگر چه ز موسی و چوب خالی نیست یکی کلیم نگردد یکی عصا نشود

پانویس

  1. از همسانی نسخه‌هاى آن با درّة التنزيل و غرّةالتأويل منسوب به ابوعبداللّه محمدبن عبداللّه اسكافى متوفى 420 يا 421، در انتساب آن به راغب يا اسكافى و همچنين فخر رازى ترديد شده.

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.