ابوالشیص

ابوجعفر، محمد بن عبدالله خُزاعی شهرت‌یافته به ابوالشیص (?-۸۱۲م) شاعر عراقی در سدهٔ دوم هجری و پسرعموی دعبل بن علی خزاعی بود.[1][2] او با ابونواس، اشجع سلمی و مسلم بن ولید دوست بوده. در ابتدا مدح‌گر امیر رقه بود و از او هدیه‌های بسیاری می‌گرفت. سپس در روزگار هارون‌الرشید، به مدحش پرداخت. در پایان عمر نابینا شد و گویند غلام عُقبه بن جعفر او را کشت.[1]

ابوالشیص
زادهٔ؟
بغداد
درگذشت۸۱۲م/ ۱۹۶ق
بغداد
پیشهشاعر
سبکدورهٔ اول عباسی
خویشاوندانپسرعمویش: دعبل بن علی خزاعی

منابع

  1. فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۴۸.
  2. ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۲۸۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.