ابوعلی مرزوقی
ابوعلی احمد مزروقی (؟ در اصفهان-ذی الحجه ۴۲۱ /۱۰۳۰دسامبر در بغداد) (نام کامل:ابوعلی احمد بن محمد بن حسن مرزوقی) دانشمند زبانشناس، ادیب و شاعر عرب زبان ایرانی در سده پنجم قمری بود.[1]
ابوعلی مرزوقی | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
زاده | ؟ در اصفهان |
درگذشته | ذی الحجه ۴۲۱ /۱۰۳۰دسامبر در بغداد |
قومیت | ایرانی |
دوران | سده پنجم هجری |
منطقه | بغداد |
آثار معروف | «الازمنة و الامکنة»؛ شرح اشعار هذیل؛ شرح «الحماسة» ابیتمام؛ شرح «الفصیح» ثعلب؛ شرح «المفضلیات»؛ شرح «الموجز»، در نحو؛ «شرح النحو»؛ «الامالی»؛ «الفاظ العموم و الشمول». |
اشتغال | زبانشناسی، ادبیات و شعر عربی. |
آثار
- «الازمنة و الامکنة»؛ شرح اشعار هذیل
- شرح «الحماسة» ابیتمام
- شرح «الفصیح» ثعلب
- شرح «المفضلیات»
- شرح «الموجز»، در نحو
- «شرح النحو»
- «الامالی»
- «الفاظ العموم و الشمول»
منابع
- عمر فروخ (۱۹۸۹)، تاریخ الادب العربی. جلد سوم، دارالعلم للملایین، ص. ذیل أبوعلی المرزوقی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.