هیثم بن عدی
ابوعبدالرحمان، هیثم بن عُدَی طایی (۷۴۷–۸۲۴م) زبان‌شناس، نویسنده و محدث عراقی در سدهٔ دوم هجری بود. او به منصور، مهدی و هارون‌الرشید پیوست، هم‌نشین شد و سرگذشتشان را روایت نمود. علمای حدیث او را در موثق نمی‌دانند. از سوی هارون‌الرشید مدت بسیاری برای موضوعی دربارهٔ ازدواجش زندانی شد.[1][2][3]
| هَیثَم بن عُدَی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۷۴۷م/۱۳۰ق کوفه |
| درگذشت | ۸۲۴م/ ۲۰۹ق فم الصلح، واسط |
| پیشه | زبان‌شناس، محدث |
| سبک | دورهٔ اول عباسی |
آثار
- هبوط آدم و افتراق العرب
- نزول العرب بخراسان و السواد
- بیوتات العرب
- المثالب الکبیرة
- المُعَمِّرین
- نسب طیء
- الدولة
- تاریخ العجم و بنی‌أمیه
- تاریخ الاشراف الکبیر
- اخبار زیاد بن ابیه
- خِطط الکوفة
- النساء
- فخر أهل الکوفه علی أهل البصره
- قضاء الکوفه و البصره
- أخبار حسن بن علی
- التاریخ
- الصوائف
- الخوارج
- النوادر
- مقطعات الأعراب
- أخبار الفرس
منابع
- خطیب بغدادی، ابوبکر احمد (۲۰۰۱). [[تاریخ بغداد (خطیب)|تاریخ بغداد]]. ۱۴. بیروت: دار الغرب الإسلامی. ص. ۵۰. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
- ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۲. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۱۹.
- فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۸۱.
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.