علم‌الدین ایدمر محیوی
اَیدَمَر مُحیَوی لقب گرفته به علمُ الدین و فخرُ التُرک (؟ -۱۲۵۲م) شاعر ترک‌تبار مملوکِ مصری در نیمهٔ اول سدهٔ هفتم هجری بود. با اینکه ترکی‌زبان بوده‌است اما در شعر عربی متین الترکیب وصف شده و از سروده‌هایش دریافته می‌شود که بر علوم روزگار دانا بوده‌است. از آثارش جز دیوان شعرش برجای نمانده است.[1][2][3][4]
| علمُ الدین اَیدَمَر مُحیَوی | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۲۵۲م/ ۶۵۰ق قاهره |
| پیشه | شاعر |
| سبک | در ادبیات عربی: «دورهٔ سوم عباسی» |
منابع
- ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۹۶. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۷۸. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۶۵. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - کحاله، عمر رضا (۱۹۹۳). معجم المؤلفین (PDF). ۱. بیروت: مؤسسة الرسالة. ص. ۴۱۶: ۳۱۰۳. دریافت‌شده در ۱ دسامبر ۲۰۱۶.
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.