بهاءالدین زهیر
بهاءالدین زُهَیْر (۲۶ فوریه ۱۱۸۶، مکه - ۱ نوامبر ۱۲۵۸، قاهره) نثرنویس و شاعر عربی در نیمهٔ اول سدهٔ هفتم هجری بود.[1][2][3][4]
بهاءُ الدّین زُهَیْر زهیر بن محمد مهلبی | |
---|---|
زادهٔ | ۲۶ فوریه ۱۱۸۶/ ۵ ذیالحجه ۵۸۱ نخله، مکه |
درگذشت | ۱ نوامبر ۱۲۵۸/ ۴ ذیالقعده ۶۵۶ قاهره |
محل زندگی | مصر |
زندگی
نسب او «ابوالفضل زهیر بن محمد بن علی یحیی مُهَلَّبی» ذکر شده.[2] در ۲۶ فوریه ۱۱۸۶/ ۵ ذیالحجه ۵۸۱ در نخله، نزدیکی مکه زاده شد.[2] سپس همراه خانوادهاش به قوص، مصر کوچیدند. آنجا علوم حدیث، فقه و ادبیات خواند.[2] بهاءالدین در قوص، زندگی ادبی و علمی را خود را با کسب معاش از شعر آغاز کرد. در سال ۱۲۲۴/ ۶۲۱ به قاهره رفت و به دربار ایوبی پیوست. در نابلس نیز بماند. اما در ۶۳۹ به مصر بازگشت و لقب «الصاحب» از ملک صالح گرفت. پس از درگذشت ملک صالح در ۶۴۷ احوال او دگرگون شد و در خانهاش عزلت گزید.[2]
بهاءالدین زهیر در قحطی بزرگ مصر که از ۲۴ شوال ۶۵۶ آغاز شد و تا مدتها پیوسته بود، بیمار شد. سپس در ۴ ذیالقعده ۶۵۶ درگذشت.[2]
منابع
- بعلبکی، منیر (۱۹۹۲). فرهنگزندگینامهٔ المورد. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۱۳. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۵۸۵. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - حنبلی، ابن عماد (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۲۷۶. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۸۸. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک)
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.