علی بن ابی‌بکر سقاف
علی بن ابی‌بکر سقّاف (۱۴۱۵ - ۱۴۸۹م) (علی بن ابی‌بکر بن عبدالرحمن سَقّاف) فقیه، زبان‌شناس و اخترشناس یمنی بود که به شعر نیز روی آورد. نسبش متصل به جعفر صادق بوده‌است. «معارج الهدایة»، «البرقة المُشقیة فی إلباس الخرقة الانیقة»، «الدُرّ المدهش البهی فی مناقب الشیخ سعد بن علی»، «کتاب فی علم المیقات» و «کتاب النکاح» از آثار اوست.[1][2]
| علی بن ابی‌بکر سقّاف | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۴۱۵م/ ۸۱۸ق تریم، حضرموت |
| درگذشت | ۵ دسامبر ۱۴۸۹م/ ۱۲ محرم ۸۹۵ق تریم، حضرموت |
| پیشه | فقیه، زبان‌شناس و اخترشناس |
| آثار | معارج الهدایة. |
| سبک | در ادبیات عربی: «دورهٔ اول مملوکی» |
| خویشاوندان | برادرش ابوبکر عیدروس |
منابع
- زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۵. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۷۴. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۸۷۸. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.