ابوالحسن علی واحدی

ابوالحسن علی واحدی همچنین شهرت‌یافته به واحدی نیشابوری (؟ - ۱۰۷۶) محدث، مفسر، زبان‌شناس، ادیب عربی ایرانی در سدهٔ پنجم هجری بود که بیش از هرچیز، برای تفاسیر قرآنش شناخته می‌شود.[1]

ابوالحسن واحدی

ابوالحسن علی واحدی نیشابوری
اطلاعات شخصی
درگذشته۴۶۸قمری
دورانسده پنجم هجری
منطقهنیشابور
مذهبسنی شافعی
اشتغالحدیث، تفسیر قرآن، ادبیات عریی، زبان و لغت‌شناسی

واحدی را از نویسندگان مهم و امام عصر خود در ادبیات، تفسیر، حدیث، فقه و نحو دانسته‌اند. وی همانند معمول همان زمان برای آموزش به شهرهای عراق، شام و حجاز مسافرت داشته‌است. او دانش تفسیر قرآن از ابواسحاق احمد بن محمد بن ابراهیم ثعلبی یادگرفت. از ابوطاهر بن محمش و قاضی ابوبکر حیری بن کندی عیسی بن یحیی گوش دراز و ابوابراهیم اسماعیل بن ابراهیم واعظ و محمد بن ابراهیم مزکی و عبدالرحمان بن حمدان نصروی و احمد بن ابراهیم نجار و دیگران حدیث شنید. ابوالحسن واحدی در سال ۴۶۸ یا ۴۶۹ هجری قمری در نیشابور درگذشت.

آثار و نوشته‌ها

آثار او به زبان عربی است.

  • تفاسیر سه‌گانهٔ قرآنی: «البسیط»، «الوسیط» و «الوجیز» که به «الحاوی لجمیع المعانی» موسوم و به «تفسیر واحدی» معروف است؛
  • « اسباب النزول» یا «اسباب التنزیل»؛
  • «الدعوات والمحصول»؛
  • «المغازی»؛
  • شرح «دیوان» متنبی؛
  • «الاغراب فی الاعراب» یا «الاعراب فی علم الاعراب»، در دانش نحو؛
  • «تفسیر النبی (ص)»
  • «نفی التحریف عن القرآن الشریف»
  • «التحبیر فی شرح الاسماء الحسنی» یا «التنجیز فی شرح اسماء اللَّه الحسنی».

منابع

  1. فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۱۷۵. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  • دانشنامه تاریخ ادبیات عربی، از عمر فروخ، چاپ قاهره جلد ۳
  • معجم‌المؤلفین (۲۷–۲۶/ ۷)
  • تاریخ ادبیات در ایران (۲۶۰/ ۲)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.