ابن قادوس دمیاطی

محمود بن اسماعیل دُمیاطی (؟ -۵۵۱ق) شناخته‌شده به ابن قادوس دُمیاطی با لقب‌های قاضی المُفَضَّل، کافی الکُفاة و ذوالبلاغتین (نسب: ابوالفتح محمود بن اسماعیل بن حمید دمیاطی فهری)، شاعر و کاتب دربار فاطمی مصری بود.[1][2] شعر او را متین و نیک توصیف کرده‌اند. اما نثر او، نثر دورهٔ فاطمی است که سرشار از تکلف و پرگویی از مسائل شیعی است. فنون شعری اش مدح، رثا، هجو، توصیف، غزل، مجون، خمریات است.[1]

ابن قادوس دمیاطی
محمود بن اسماعیل دُمیاطی
زادهٔ؟
دمیاط
درگذشت۷ محرم ۵۵۱ق/۹ مارس ۱۱۵۶م
نژادعرب
تحصیلاتشاعر، نویسنده، نثرنویس
پیشهکاتب
دیناسلام
مذهبشیعه

منابع

  1. فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۰۲. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  2. زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۴۱. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ابن قادوس دمیاطی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.