ابوالبقا عبدالله عکبری
عبدالله بن حسین عکبری ملقب به محب الدین، با کنیه ابوالبقاء (۱۱۴۳ میلادی در عکبرا – ۱۲۱۹ میلادی در بغداد) ادیب و زبان‌شناس، فقیه و محدث، و عالمِ حساب در سدهٔ ششم و هفتم هجری در عراق بود. او در شهرکی در کنارِ دجله، به نام عکبرا در نزدیکی بغداد به دنیا آمد. در بغداد دانشِ حدیث و زبان آموخت و استادیار ابن جوزی شد. پس از مدتی، از بزرگترین زبانشناسان زمان خود شد. او در جوانی به بیماری آبله گرفتار شد و سپس نابینا گردید. عکبری در هشتم ربیع‌الاول ۶۱۶ هجری قمری /۲۴ ژوئن ۱۲۱۹ میلادی در بغداد درگذشت.
ابوالبقا عبدالله العکبری | |
|---|---|
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۵۳۸هجری/ ۱۱۴۳ میلادی در عکبرا |
| درگذشته | ۶۱۶ هجری /۱۲۱۹ میلادی در بغداد |
| قومیت | عرب عراقی |
| دوران | سده ششم و هفتم هجری |
| منطقه | عراق |
| مذهب | سنی شافعی |
| اشتغال | ادبیات، زبان‌شناسی و ریاضیات، فقه اسلامی |
| مرتبه | |
تأثیرگیرندگان
| |
تأثیرگذاران
| |
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «أبو البقاء العکبری». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای عربی، بازبینی‌شده در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۳.
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.