جحظه برمکی
احمد بن جعفر برمکی لقب‌گرفته به جَحظه (۸۳۹م-۹۳۵م) (نسب: ابوالحسن احمد بن جعفر بن موسی بن یحیی بن خالد بن برمک) شاعر و ادیب عربی، تنبور-نواز و خواننده برمکی بود. [1] در دوران معتضد و مقتدر می‌زیست و گزارشگر معتبر اخبار نغمه‌سرایان دوران نخست عباسی بود. عبدالله بن معتز از برای زشت‌رویی و چشمان از حدقه بیرون زده‌اش، او را جحظهنامید و این لقب، شهرت او شد.[1]
| جَحظهٔ برمکی احمد بن جعفر برمکی | |
|---|---|
| زادهٔ | ژوئن ۸۳۹م/ شعبان ۲۴۴ق بغداد |
| درگذشت | ۹۳۵م/ شعبان ۳۲۴ق جیل یا واسط |
| پیشه | نحوی، لغوی، اخترشناس، شاعر، نوازنده، کاتب |
| آثار | الطُنبوریین. فضائل السکباج. ترنم. مشاهدات. ما شاهده من أمر المعتمد علی‌الله. ما جمعه ممّا جرّبه المنجّمون فصحّ من الأحکام. |
او مورد تأیید گذشته نگارها و نویسندگانی چون ابن خلکان که استعداد و استادی او را در رشته‌های گوناگون و هنرها؛ ابن ندیم که شعر و خوانندگی و تحصیلات هنری او را؛ و خطیب بغدادی که او نیز خوانندگی جحظه را ستوده است، می‌باشد.
آثار
ابن ندیم هفت اثر از جحظه بر شمرده است که نشان دهنده گوناگونی و گستردگی موضوعات و فنونی دارد که او در آن‌ها چیرگی داشته‌است . این کتاب‌ها بر این پایه اند[2]:
- الطبیخ
- فضائل السِّکباج
- المشاهدات
- ماشاهده من امرالمعتمد
- الندیم
- الطُنْبوریین: سرگذشت تنبور نوازان
- دیوان شعر
پانویس
- فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی. دوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۴۲۴. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - دانشنامه جهان اسلام. سرواژه: جَحْظَه بَرمَکی
- ستایشگر، مهدی (۱۳۷۶)، نام نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد سوّم، تهران: اطلاعات، شابک ۹۶۴-۴۲۳-۳۷۷-۸
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.