ابوالمظفر ابیوردی

در جوانی به بغداد رفت و آنجا آموزگار کودکان بود (۴۵۱–۴۵۶ق).[1]چند ماه در ۴۸۶ق در اصفهان در خدمت مؤیدالدوله عبیدالله وزیر سلطان محمود سلجوقی بود. در سال ۴۸۷ به حله رفت و امیر آنجا را مدح نمود. سپس به بغداد رفت و آنجا متولی کتابخانهٔ نظامیه بغداد شد؛ پس از آنکه متولی پیشینِ آن قاضی ابویوسف اسفراینی درگذشت.[1] ابیوردی در ۲۵ ربیع‌الاول ۵۰۷ق بر اثر سم در اصفهان درگذشت.[1]

• تاریخ أبیورد ونسا»
• «قبسة العجلان فی نسب آل سفیان»
• «کتاب طبقات العلم فی کل فن»
• «تعلّة المشتاق إلی ساکنی العراق»
• «صهلة القارح»
• «المختلف والمؤتلف»
• «زاد الرفاق»
• دیوان شعرش