صفی‌الدین حلی

صفی‌الدین حلی (۱۲۷۸-۱۳۴۹) (نسب: صفی‌ُالدّین عبدالعزیز بن سرایا بن علی حلّی طائی) شاعر عرب عراقی بود.[1] به دولت ارتقی‌ها نزدیک بود و نزد نخستین و دومین امیر آنان جایگاهی داشت. [1][2] [3]

صفی‌الدین حلی
عبدالعزیز بن سَرایا حِلّی
زادهٔ۲۸ اوت ۱۲۷۸م/ ۵ ربیع‌الثانی ۶۷۷ق
حله، کوفه
درگذشت۱۳۴۹م/ ۷۵۰ق
بغداد
محل زندگیعراق
نژادعرب عراقی، طائی
پیشهادیب، شاعر
آثاراشعارش

منابع

  1. فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۷۷۲. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  2. زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۴. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۴۱. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  3. بعلبکی، منیر (۱۹۸۰). «Safiyy-ud-din al-Hilli». دانشنامه المورد (به عربی). ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۸۵. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.