ابوالبرکات انباری

نخست نزد پدرش در انبار درس آموخت، سپس به بغداد کوچید و در مدرسه نظامیه تحصیل کرد. علم لغت را از جوالیقی و فقه را از سعید بن رزّاز گرفت. با ابن شجری هم‌سخن شد و نحو از او آموخت. استادیار نظامیه گشت و فقه و نحو را آموزش می‌داد. در پایان عمرش، عزلت‌گزین شد و جز به علم و عبادت نمی‌پرداخت. تا اینکه در ۹ شعبان ۵۷۷ق/۱۷ دسامبر ۱۱۸۱م درگذشت.

آثار بسیاری در علم لغت، نحو، فقه نگاشت، از جمله:

• أسرار العربیة
• مشکل القرآن : درباره اینکه که چگونه اِعراب‌ها، معنیِ آیات را دگرگون می‌کند.
• نُزهة الالبّاء فی طبقات الأدباء
• الإنصاف فی مسائل الخلاف بین النحویین البصریین و الکوفیین
• الإغراب فی جَدَل الإعراب
• میزان العربیة
• حِلیة العربیة
• مسأله دخول الشرط علی الشرط
• منثور الفوائد
• تصّرفات «لو»
• الأضداد
• النوادر
• اللُّباب
• المختصر
• عقود الإعراب
• دیوان اللغة