رضی‌الدین صغانی

رضی‌الدین صَغانّی (۱۱۸۱- ۱۲۵۲) محدث، لغوی، فقیه، شاعر، کاتب لاهوری بود.[1]

با ابوحامد صاغانی، اشتباه نشود.

رضی‌الدین صَغانّی
رضی‌الدین صغانی
زادهٔ۲۵ ژوئن ۱۱۸۱م/ ۱۰ صفر ۵۷۷ق
لاهور، پنجاب
درگذشت۲۶ سپتامبر ۱۲۵۲م/ ۱۰ شعبان ۶۵۰ق
بغداد
پیشهمحدث، لغوی، فقیه، شاعر، کاتب
دیناسلام
مذهبحنبلی

زندگی

نام و نسب کامل او «رضی الدین ابوالفضائل حسن بن محمد بن حسن بن حیدر بن علی بن اسماعیل عُمَری هندی عَدَوی قُرَشی حَنَفی» ذکر شد که خاستگاه خانوادگی اش از صغانیان بود. رضی الدین خود در ۲۵ ژوئن ۱۱۸۱م/ ۱۰ صفر ۵۷۷ق در لاهور به دنیا آمد. پس از دانش اندوزی اولیه در زادگاهش، به غزنی رفت و آنجا تحصیل خود را ادامه داد. در ۶۱۰ به عدن وارد شد، در ۶۱۳ در مکه بود و آنجا مدتی مجاور شد. سپس در ۶۱۵ به بغداد رفت. سپس، سفیر خلیفه ناصر لدین الله به هند شد. سپس صغانی در ۶۳۴ به بغداد بازگشت. در مدرسهٔ رباط مرزبانیه مدرس شد. صغانی در ۲۶ سپتامبر ۱۲۵۲م/ ۱۰ شعبان ۶۵۰ق در بغداد درگذشت.

منابع

  1. فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۶۷. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.