عربی باستان
عربی باستان نخستین سطح تأییدشدهٔ زبان عربی بود که تمایزش را از دیگر گویش‌های سامی مرکزی در بیابان شام در اوایل هزارهٔ اول پیش از میلاد آغاز کرد[1] و تا ظهور سنت دستور زبان عرب در قرن هشتم میلادی ادامه یافت.
| عربی باستان | |
|---|---|
 نوشتهٔ روی سنگ قبر امرو القیس بن عمرو (۳۲۸ میلادی) | |
| منطقه | شمال غرب شبه‌جزیره عربستان و جنوب شام |
| دوره | هزارهٔ اول پیش از میلاد تا سدهٔ هفتم میلادی |
آفروآسیایی
| |
| Safaitic, Hismaic, Dadanitic، نبطی، عربی، یونانی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | هیچ کدام (mis) |
| گلاتولوگ | هیچ کدام |
جستارهای وابسته
منابع
- Al-Jallad, Ahmad. "Al-Jallad. A Manual of the Historical Grammar of Arabic".
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.