مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند
غزلی با مطلع «مرا برندی و عشق آن فضول عیب کند»، غزل شمارهٔ ۱۸۸ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
| مرا به رندی و عشق | |||
|---|---|---|---|
| زبان | فارسی | ||
| شاعر | حافظ[1] | ||
| شمار ابیات | ۷ | ||
| بحر | مُجتَثّ مثمن مخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
| متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
⇒ ⇐
| |||
در دیگر آثار هنری
در نسخهٔ کتابخانهٔ رضا در هند که کتابت‌شده در خراسان و به‌تاریخ ه.ق/۱۵۷۵ م و مصورشده به‌تاریخ اواخر سدهٔ ۱۰ و اوایل سدهٔ ۱۱ ه.ق (دورهٔ اکبر) نیز نگاره‌ای بر مبنای این غزل نگاره «شبان و گله» با رقم فرخ چلا موجود است.[2]
پانویس
- حافظ، دیوان حافظ، ۱۲۷.
- سمسار، «حافظ و هنر»، دائرةالمعارف اسلامی، ۱۹: ۷۳۰.
منابع
- آذرنوش، آذرتاش؛ اینجنیتو، دومینیکو؛ باقری، بهادر؛ بلوکباشی، علی؛ بیات، علی؛ پاکتچی، احمد؛ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دادبه، اصغر؛ ساجدی، طهمورث؛ سجادی، صادق؛ سمسار، محمدحسن؛ شمس، اسماعیل؛ عبدالله، صفر؛ کردمافی، سعید؛ کیوانی، مجدالدین؛ مسعودی آرانی، عبدالله؛ میثمی، حسین؛ میرانصاری، علی؛ نکوروح، حسن؛ هاشم‌پور سبحانی، توفیق؛ بخش هنر و معماری (۱۳۹۰). «حافظ». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۱۹. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۰۴۷.
- حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
| غزلها |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| قصیدهها |
| ||||
| مثنویها |
| ||||
| قطعهها |
| ||||
| رباعیها |
| ||||
| نسخههای سرشناس |
| ||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.