جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

جان بی‌جمال جانان
جان بی‌جمال جانان
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۹
بحر	مضارع مثمن اخرب; مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
متن
جان بی جمال جانان میل جهان ندارد; هر کس که این ندارد حقّا که آن ندارد; با هیچ‌کس نشانی زان دلستان ندیدم; یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد ; هر شبنمی در این ره صد بحر آتشینست; دردا که این معمّا شرح و بیان ندارد ; سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن; ای ساربان فروکش کاین ره کران ندارد ; چنگ خمیده قامت می‌خواندت بعشرت; بشنو که پند پیران هیچت زیان ندارد ; ای دل طریق رندی از محتسب بیاموز; مستست و در حق او کس این گمان ندارد ; احوال گنج قارون کایّام داد بر باد; در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد ; گر خود رقیب شمعست اسرار ازو بپوشان; کان شوخ سربریده بند زبان ندارد ; کس در جهان ندارد یک بنده همچو حافظ ; زیرا که چون تو شاهی کس در جهان ندارد	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶; ; ; ; ۸
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد»، غزل شمارهٔ ۱۲۶ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۵۱ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ شور[2] و محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۱۵۶ از همان مجموعه این غزل را در آوازِ افشاری اجرا کرده‌اند.[3]

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.