رواق منظر چشم من آشیانه توست

غزلی با مطلع «رواق منظر چشم من آشیانه‌ٔ توست»، غزل شمارهٔ ۳۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

رواق منظر چشم من
زبانفارسی
شاعرحافظ[1]
شمار ابیات۹
بحرمُجتَثّ مثمن مخبون محذوف
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
متن

رواق منظر چشم من آشیانه‌ٔ تست
کرم نما و فرودآ که خانه خانهٔ تُست
بلطف خال و خط از عارفان ربودی دل
لطیفهای عجب زیر دام و دانهٔ تُست
دلت بوصل گل ای بلبل صبا خوش باد
که در چمن همه گلبانگ عاشقانهٔ تُست
علاج ضعف دل ما بلب حوالت کن
که این مفرّح یاقوت در خزانهٔ تُست
بتن مقصّرم از دولت ملازمتت
ولی خلاصهٔ جان خاک آستانهٔ تُست
من آن نیم که دهم نقد دل بهر شوخی
درِ خزانه بمهر تو و نشانهٔ تُست
تو خود چه لعبتی ایشهسوار شیرین‌کار
که توسنی چو فلک رام تازیانهٔ تُست
چه جای من که بلغزد سپهر شعبده‌باز
ازین حیل که در انبانهٔ بهانهٔ تُست
سرود مجلست اکنون فلک برقص آرد
که شعر حافظ شیرین‌سخن ترانهٔ تُست




۲



۴



۶



۸


نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒
⇐

در دیگر آثار هنری

یکی از هنرمندانه‌ترین آثار شیخ‌زاده، «مجلس وعظ» نام دارد. اگرچه که غزل پایهٔ این نقاشی، غزل واعظان کین جلوه در محراب و منبر می‌کنند است اما با این حال درون نقاشی اثری از ابیات دیگر نیز دیده می‌شود. مصرع اول این غزل همراه با بیت برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست / ...نیز بر کتیبه‌ای بر پیشانی ایوان مسجد و رواقِ کنار آن نقش بسته. این اثر شیخ‌زاه او را در دستهٔ هنرمندانی قرار می‌دهد که در به‌تصویر درآوردن اشعار حافظ موفق بوده‌اند.[2]

همچنین برروی قالی ابریشمی و طرح باغی‌ای که متعلق به سدهٔ ۱۳ ه‍.ق/۱۹ م و هریس می‌باشد، بیت اول این غزل نفش بسته. این قالی در مجموعهٔ خصوصی‌ای در پاریس نگهداری می‌شود.[3]

پانویس
  1. حافظ، دیوان حافظ، ۲۵.
  2. سمسار، «حافظ و هنر»، دائرةالمعارف اسلامی، ۱۹:‎ ۷۲۴ - ۷۲۵.
  3. سمسار، «حافظ و هنر»، دائرةالمعارف اسلامی، ۱۹:‎ ۷۲۴ - ۷۳۵.

منابع
  • آذرنوش، آذرتاش؛ اینجنیتو، دومینیکو؛ باقری، بهادر؛ بلوکباشی، علی؛ بیات، علی؛ پاکتچی، احمد؛ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دادبه، اصغر؛ ساجدی، طهمورث؛ سجادی، صادق؛ سمسار، محمدحسن؛ شمس، اسماعیل؛ عبدالله، صفر؛ کردمافی، سعید؛ کیوانی، مجدالدین؛ مسعودی آرانی، عبدالله؛ میثمی، حسین؛ میرانصاری، علی؛ نکوروح، حسن؛ هاشم‌پور سبحانی، توفیق؛ بخش هنر و معماری (۱۳۹۰). «حافظ». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۱۹. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۰۴۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.