ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم

ما بدین در نه پی
ما بدین در نه پی
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۷
بحر	رَمَلِ مُثَمَّنِ مخبون محذوف; فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
متن
ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم; از بدِ حادثه اینجا به پناه آمده‌ایم; رهرو منزل عشقیم و ز سرحدّ عدم; تا به اقلیم وجود این‌همه راه آمده‌ایم; سبزهٔ خطّ تو دیدیم و ز بستان بهشت; به طلب‌کاری این مهرگیاه آمده‌ایم; با چنین گنج که شد خازن آن روح امین; به گدایی به درِ خانهٔ شاه آمده‌ایم; لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست؟; که درین بحر کَرَم غرق گناه آمده‌ایم; آب‌رو می‌رود ای ابر خطاپوش ببار; که به دیوان عمل نامه‌سیاه آمده‌ایم; حافظ این خرقهٔ پشمینه بینداز که ما; از پی قافله با آتش آه آمده‌ایم	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم»، غزل شمارهٔ ۳۶۶ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

مفهوم و درون‌مایه

در تفسیرهای عرفانی بیت اول به قرینهٔ «بد حادثه» به داستان هبوط اشاره می‌کنند.[2][3]

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
حافظ، شمس‌الدین محمد (۱۳۹۰). باقریان موحد، رضا، ویراستار. شرح عرفانی دیوان حافظ. قم: کومه. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۲۵۹۸-۹۳-۹.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.