یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

یاد باد آنکه نهانت
یاد باد آنکه نهانت
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۹
بحر	رَمَل مُثَمَّن مَخبون محذوف; فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
متن
یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود; رقم مهر تو بر چهرهٔ ما پیدا بود; یاد باد آنکه چو چشمت بعتابم می‌کشت; معجز عیسویت در لب شکّرخا بود; یاد باد آنکه صبوحی زده در مجلس انس; جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود; یاد باد آنکه رخت شمع طرب می‌افروخت; وین دل سوخته پروانه ناپروا بود; یاد باد آنکه در آن بزمگه خلق و ادب; آنکه او خندهٔ مستانه زدی صهبا بود; یاد باد آنکه چو یاقوت قدح خنده زدی; در میان من و لعل تو حکایتها بود; یاد باد آنکه نگارم چو کمر بربستی; در رکابش مه نو پیک جهان‌پیما بود; یاد باد آنکه خرابات‌نشین بودم و مست; وانچه در مسجدم امروز کمست آنجا بود; یاد باد آنکه باصلاح شما میشد راست ; نظم هر گوهر ناسفته که حافظ را بود	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶; ; ; ; ۸
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود»، غزل شمارهٔ ۲۰۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۱۵۸ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ شور اجرا کرده‌است.[2]

دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.