دردم از یارست و درمان نیز هم

دردم از یارست و درمان
دردم از یارست و درمان
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۹
بحر	رمل مسدس محذوف; فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
متن
دردم از یارست و درمان نیز هم; دل فدای او شد و جان نیز هم; این که میگویند آن خوشتر ز حسن; یار ما این دارد و آن نیز هم ; یاد باد آنکو بقصد خون ما; عهد را بشکست و پیمان نیز هم ; دوستان در پرده میگویم سخن; گفته خواهد شد بدستان نیز هم ; چون سر آمد دولت شبهای وصل; بگذرد ایّام هجران نیز هم ; هر دو عالم یک فروغ روی اوست; گفتمت پیدا و پنهان نیز هم ; اعتمادی نیست بر کار جهان; بلکه بر گردون گردان نیز هم ; عاشق از قاضی نترسد می بیار; بلکه از یرغوی دیوان نیز هم ; محتسب داند که حافظ عاشقست ; واصف ملک سلیمان نیز هم	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶; ; ; ; ۸
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «دردم از یارست و درمان نیز هم»، غزل شمارهٔ ۳۶۳ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

حسین قوامی در برنامهٔ شمارهٔ ۴۵ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ سه‌گاه اجرا کرده است.[2]

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.