طفیل هستی عشقند آدمی و پری
غزلی با مطلع «طفیل هستی عشقند آدمی و پری»، غزل شمارهٔ ۴۵۲ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
طفیل هستی عشقند | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی و عربی (مُلَمَّع) | ||
شاعر | حافظ[1] | ||
شمار ابیات | ۱۴ | ||
بحر | مجتث مُثَمَّن مَخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
⇒ ⇐
|
در اجراها
محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۱۰۴ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در آوازِ ابوعطا اجرا کردهاست.[2] همچنین تاج اصفهانی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۶ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در آوازِ بیات ترک اجرا کردهاست.[3]
پانویس
- حافظ، دیوان حافظ، ۳۱۵ - ۳۱۶.
- دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۱.
- دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۵.
منابع
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.