بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید

بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید
از یار آشنا سخن آشنا شنید
ای شاه حسن چشم بحال گدا فکن
کاین گوش بس حکایت شاه و گدا شنید
خوش میکنم ببادهٔ مشکین مشامِ جان
کز دلق‌پوش صومعه بوی ریا شنید
سر خدا که عارف سالک بکس نگفت
در حیرتم که باده‌فروش از کجا شنید
یا رب کجاست محرمِ رازی که یک زمان
دل شرح آن دهد که چه گفت و چها شنید
اینَش سزا نبود دلِ حق‌گزارِ من
کز غم‌گسارِ خود سخنِ ناسزا شنید
محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد
از گلشن زمانه که بوی وفا شنید
ساقی بیا که عشق ندا میکند بلند
کانکس که گفت قصهٔ ما هم ز ما شنید
ما باده زیر خرقه نه امروز میخوریم
صد بار پیر میکده این ماجرا شنید
ما می ببانگ چنگ نه امروز میکشیم
بس دَوْر شد که گنبد چرخ این صدا شنید
پند حکیم محض صواب است و عین خیر
فرخنده ‌آنکسی که بسمع رضا شنید
حافظ وظیفهٔ تو دعا‌گفتنست و بس
در بند آن مباش که نشنید یا شنید

۲



۴



۶



۸



۱۰



۱۲