خوش آمد گل وزان خوشتر نباشد

خوش آمد گل
خوش آمد گل
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۱۱
بحر	هَزَج مُسَدَّس محذوف; مفاعیلن مفاعیلن فعولن
متن
خوش آمد گل وزان خوشتر نباشد; که در دستت بجز ساغر نباشد; زمان خوشدلی دریاب و در یاب; که دایم در صدف گوهر نباشد ; غنیمت دان و می خور در گلستان; که گل تا هفتهٔ دیگر نباشد ; ایا پُرلعل کرده جام زرّین; ببخشا بر کسی کش زر نباشد ; بیا ای شیخ و از خمخانهٔ ما; شرابی خور که در کوثر نباشد ; بشوی اوراق اگر همدرس مائی; که علم عشق در دفتر نباشد ; ز من بنیوش و دل در شاهدی بند; که حسنش بستهٔ زیور نباشد ; شرابی بی‌خمارم بخش یا رب; که با وی هیچ درد سر نباشد ; من از جان بندهٔ سلطان اویسم; اگر چه یادش از چاکر نباشد ; بتاج عالم آرایش که خورشید; چنین زیبندهٔ افسر نباشد ; کسی گیرد خطا بر نظم حافظ; که هیچش لطف در گوهر نباشد	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶; ; ; ; ۸; ; ; ; ۱۰
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «خوش آمد گل وزان خوشتر نباشد»، غزل شمارهٔ ۱۶۲ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

حسین قوامی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۱۳ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ شور اجرا کرده است.[2]

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.