شاهدان گر دلبری زین‌سان کنند

شاهدان گر دلبری
شاهدان گر دلبری
زبان	فارسی
شاعر	حافظ[1]
شمار ابیات	۹
بحر	رَمَل مسدس محذوف; فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
متن
شاهدان گر دلبری زینسان کنند; زاهدانرا رخنه در ایمان کنند; هر کجا آن شاخ نرگس بشکفد; گلرخانش دیده نرگسدان کنند; ای جوان سروقد گوئی ببر; پیش از آن کز قامتت چوگان کنند; عاشقان را بر سر خود حکم نیست; هر چه فرمان تو باشد آن کنند; پیش چشمم کمتر است از قطرهٔ; این حکایتها که از طوفان کنند; یار ما چون گیرد آغاز سماع; قدسیان بر عرش دست افشان کنند; مردم چشمم بخون آغشته شد; در کجا این ظلم بر انسان کنند; خوش برآ با غصّه‌ای دل کاهل راز; عیش خوش در بوتهٔ هجران کنند; سر مکش حافظ ز آه نیم شب; تا چو صبحت آینه رخشان کنند	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶; ; ; ; ۸
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «شاهدان گر دلبری زین‌سان کنند»، غزل شمارهٔ ۱۹۷ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۳۷ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل و هم‌چنین غزل‌های مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد و دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد را در دستگاهِ چهارگاه اجرا کرده‌است.[2] محمودی خوانساری نیز در برنامهٔ شمارهٔ ۱۲۶ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در آوازِ ابوعطا اجرا کرده‌است.[3] هم‌چنین اکبر گلپایگانی و عبدالوهاب شهیدی هم در برنامهٔ شمارهٔ ۲۴۴ از مجموعهٔ یک شاخه گل این غزل و هم‌چنین غزل وقت را غنیمت دان آنقدر که بتوانی را در دستگاهِ سه‌گاه اجرا کرده‌اند.[4]

دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.